________________
૧૨૫
પાપનું પુણ્યમાં પરિર્વતન જીવ તો ઘણો બળી ગયો પણ હવે શું થાય?
છેવટે તેને વિચાર આવ્યો : આટલા બધા લોકો ભગવાનની લોથી પૂજા કરે છે તો લાવને હું પણ આજે ભગવાનને ફૂલો અર્પણ કરું, આમ જે ફૂલો નીચે પડી ગયાં છે તે પણ કામમાં આવી જશે. વળી મંદિરની બહાર તે બેસી રહેતો હતો તેથી કથા-વાર્તાના ચાર શબ્દો પણ તેને કાને પડેલા કે ભગવાનની પૂજામાં ભાવ જ બહુ મહત્ત્વનો છે. તે પૂર્ણ ભાવથી બોલવા લાગ્યો. આ ફૂલો હું ભગવાનને અર્પણ કરું છું. “કૃષ્ણાર્પણ'. આમ બોલીને તે આગળ વધ્યો અને મંદિરમાં પહોંચી બાકીનાં બધાં પુષ્પો વેચી દીધાં. ફૂલો વેચીને તે ઘરે પાછો આવ્યો પણ પેલાં પડી ગયેલાં પુષ્પો તેના મનમાંથી ખસે નહીં તેથી વારે વારે “કૃષ્ણાર્પણ-કૃષ્ણાર્પણ” એમ બોલતો જાય અને મનોમન ભાવ કરે કે હે ભગવાન આ ફૂલ મેં તમને અર્પણ કર્યા.
કાળે કરીને માળી મૃત્યુ પામ્યો અને યમદૂતોએ તેને ધર્મરાજાના દરબારમાં ખડો કર્યો. ચિત્રગુપ્ત ચોપડો કાઢી તેના પાપ-પુણ્યનો હિસાબ જોયો તો ત્યાં પાપથી જ પાનાં ભરાયેલાં. ક્યાંય પુણ્યનું નામનિશાન મળે નહીં. છેવટે છેક છેલ્લે પાને થોડુંક પુણ્ય જમા થયેલું દેખાયું. તે દિવસે જમીન ઉપર પડી ગયેલાં લો તેણે કૃષ્ણાર્પણ કરેલાં એટલું જ પુણ્ય. પણ વારંવાર ભાવથી કૃષ્ણાર્પણ-કૃષ્ણાર્પણ” એમ બોલેલો તેથી પુણ્યનો ગુણાકાર થઈ ગયો હતો.
ધર્મરાજાએ નિર્ણય જણાવ્યો – “માળીને પૂછી લો કે તેણે પહેલાં પુણ્ય ભોગવવું છે કે પહેલાં પાપ ભોગવી લેવું છે?”
માળીને વિચાર આવ્યો કે પાપ તો ઘણું છે. કોણ જાણે ક્યારેય પૂરું થાય? એક વાર પુણ્ય ભોગવી લઉં તો પછી પાપ ભોગવતી વખતે બીજો કંઈ વિચાર ન આવે. - નિરાંતે પાપ ભોગવાય. માળીએ પ્રથમ પુણ્ય ભોગવવાનું પસંદ કર્યું. ધર્મરાજાએ માળીના પુણ્યનું ફળ દર્શાવ્યું
આ માળીને દેવલોકના સુંદર ઉદ્યાનમાં - બગીચામાં લઈ જાઓ. બે ઘડી તે દેવલોકના બગીચાનું સુખ ભોગવે. પછી પાપ ભોગવવા તેને
