________________
૧૦૮
કર્મવાદનાં રહસ્યો થયા અને દરેકનો અંત કેવી રીતે આવ્યો તે જણાવ્યું. વાત બરોબર મળતી આવી જતાં રાજા-રાણીને વિશ્વાસ પડ્યો. સંસારના આવા સ્વરૂપનું ચિંતન કરતાં બંનેને વૈરાગ્ય આવ્યો. સુનંદાએ ગદ્ગદ કંઠે રાજાની માફી માગી અને સાધ્વી થવાની તૈયારી કરી. તેણે જ્ઞાની મુનિને પૂછ્યું, “રૂપસેને તો મને ભોગવી પણ નથી અને મારે કારણે તેના છ-છ ભવ થયા અને તેના મૃત્યુનું કારણ દરેક વખત હું જ બની છું. મારું હૃદય આ વિષમતા જીરવી શકતું નથી અને વેદનાથી ચીરાઈ જાય છે. મુનિ મહારાજ! મને કહો કે અત્યારે હવે તેનો જીવ કયાં છે? અને તેને હું કેવી રીતે મોહના આ વલયમાંથી મુકત કરે?”
મુનિ મહારાજે ધીરજથી ઉપદેશ આપી સુનંદાને શાંત કરી અને આવા વિષમ સંસારમાંથી બહાર નીકળવાનો માર્ગ સમજાવીને કહ્યું, અત્યારે રૂપસેનનો જીવ વિંધ્યાચળના સુગ્રામ પાસે આવેલી અટવીમાં હાથી થયો છે.'
સુનંદાને સંસાર અકારો તો લાગી જ ગયો હતો પણ તેના મનમાં એક ભાવ પ્રબળ હતો કે જેણે મારા માટે સાત સાત ભવ કર્યા તેને કોઈ રીતે ઉગારી લઉં. તેથી તે ચારિત્ર અંગીકાર કરી સાધ્વી થયા પછી પણ ગુરુની આજ્ઞા લઈ વિંધ્યાચળની આ અટવીમાં જવા નીકળી. સુગ્રામ તો નાનકડું જ ગામ હતું અને તેના પાદરમાંથી જ જંગલ શરૂ થઈ જતું હતું. ગામના લોકોએ આમ જંગલમાં ન જવા સુનંદાને સમજાવવા પ્રયાસ કર્યો પણ સુનંદા માની નહિ. સુનંદા સૌની સલાહ અવગણીને આગળ ચાલી અને હજુ જંગલમાં માંડ પ્રવેશ કરે છે ત્યાં તો પેલા હાથીએ તેને જોઈ.
સુનંદાને દૂરથી જોઈને જ હાથી એકદમ ગેલમાં આવી ગયો. આનંદથી ચિચિયારીઓ કરતો તે સુનંદા તરફ દોડતો આવવા લાગ્યો. ગામલોકોએ આમ હાથીને પાગલની જેમ દોડતો આવતો જોઈ નાસભાગ કરી મૂકી. લોકોએ સુનંદાને નાસી જવા, બચી જવા ઘણું કહ્યું પણ તે તો અડગ
