Kahavali Pratham Paricched Pratham Khand

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 390

[३४६]
चडावित्ता बीयाए बाहाए जलं तरंतो सुट्ठ संतो गंगामज्झए समागओ चिंतइ - 'अहो ! णं समत्था पंडवा जेहिं णावारहिएहिं [ए]सा उत्तिन्ना' । [त]ओ जाणेत्ता वासुदेवस्सिमं चिंतियं गंगादेरी(वी) थाहं वियरइ। तओ सुहेणुत्तिन्नगंगो तीरट्ठियपंचपंडवे दट्ठण वासुदेवो भणइ - 'कहमेसा तुब्भेहि तरिया ?' तेहिं भणियं - 'नावाए' । वासुदेवो भणइ – 'किं वालिऊण न पेसिया नावा ?' ते भणंति - 'तुम्ह बलपरिक्खणत्थं' । तओ वासुदेवो कुविओ ‘ण मम अमरकंकासंगे(संगामे?) तुब्भेहिं बलं विन्नायं ? संपयं जाणिस्सह'त्ति भणित्ता लोहदंडेणं तेसिं रहाइं चूरेइ । तत्थ य रहमद्दणं णाम पट्टणं जायं । पंडवे य निव्विसए आणवेत्ता सखंधावारो आगओ बारवईए ।
__ पंडवा य हत्थिणाउरमागंतूण कहियवुत्तंता कुंती(ति) वासुदेवंतिए पेसंति । सा वि समागंतुं वासुदेवं पुच्छइ – 'पुत्त ! तए पंडवा निव्विसया आणत्ता, ते तुह भुत्तिं मोत्तुं कत्थ गच्छंतु ? वासुदेवेण भणियं - 'दक्खिणदिसाए गंतूण समुद्दतीरं पंडुमहुरं णाम णगरिं निवेसित्ता चिटुंतु' । तओ समागया कुंती । कहियं पंडवाणं । तेसि पि तहेव ठियाणं विसयसुहमणुहवंताणं दोवईए समुप्पन्नो पंडुसेणो णाम पुत्तो ।
एवं च पंडवा इव कलत्तमूलं वसणं संपत्तो सागरचंदो त्ति । सागरचंदकहा भण्णइ -
बारवईए बलदेवपुत्तस्स निसढस्स पुत्तो सागरचंदो नाम । सो य अईव रूवाहिओ सव्वेसिं संबाईणं इ8ो । तत्थ य बारवईए वत्थव्वस्स धणसेणस्स रण्णो दुहिया कमलामेला णाम । सा य उग्गसेणपुत्तस्स नभसेणस्स दिन्ना । ताव य आगासचारी नारओ तस्स गिहमागओ । सो य तेण दारियालंभवाडेण न पूइओ । तस्सोवरि पओसमावन्नो तओ उप्पइऊण नारओ सागरचंदस्स कुमारस्स सगासमागओ । अब्भुट्ठिऊण दा[ऊणाऽऽसणं] सो उवविटुं समाणं पुच्छइ – 'भगवं ! किंचि अच्छेरयं दिटुं?' 'भद्द ! दिटुं' । 'कहिं?' 'इहेव बारवईए कमलामेला नाम दारिया' । सागरचंदेण भणियं – 'किं सा कस्सइ दिन्ना?' तेण भणियं - 'दिन्ना' । सागरचंदो भणइ – 'कहं मम ताए समं संजोगो हवेज्ज?' ताहे ‘ण याणामि'त्ति वोत्तुं गओ णारओ । सो य सागरचंदो तं सोऊण न वि आसणे धिइं लहइ । तं दारियं फलहए लिहंतो हा(णा)मं च गेण्हंतो चिट्रइ ।
__ नारओ वि कमलामेलाए अंतियं गओ । ताए वि पुच्छिओ – 'किंचि अच्छेरयं दिट्ठपुव्वं ?' सो भणइ – 'दुवे दिट्ठाणि, रूवेण सागरचंदो, विरूवत्तणेण नभसेणो' । तओ सा मोत्तूण नभसेणं सागरचंदेऽणुरत्ता समासासिया णारएण । कहिओ य तीए अणुरागो गंतूण सागरचंदस्स । तओ 'कमलामेलारहिओ अवस्सं सागरचंदो मरइ'त्ति नाऊण आदन्ना माया अन्ने य कुमारा ।
तओ समागओ संबो । तहारूवं सागरचंदं पेच्छित्ता पिट्ठओ ठाऊण तस्स अच्छीणि णियहत्थेहिं ढक्केइ । सागरचंदेण भणियं – 'किं कमलामेला तुमं ?' संबेण भणियं - 'नाऽहं कमलामेला किंतु कमलामेलो' । सागरचंदेण भणियं – ‘एवं, तुमं चेव ममं कमलामेलं मेलिहिसि' । तओ तमत्थमपडिवज्जंतो संबो कुमारेहिं बहुगं मज्जं पायइत्ता वायादाणपुव्वगं मन्नाविओ । तओ विगयमओ चिंतेइ – 'अहो ! मए दुक्करमब्भुवगयं । तहा वि नियपइन्ना निव्वाहिय[व्व]'त्ति कट्ट पन्नत्तिं सुमरित्ता जो णभसेणस्स विवाहदिवसो तमि दिणे संबेणाऽसेसकुमारसहिएण नारयस्स संकेयं दाऊणुज्जाणे गंतुं कमलामेलमवि सुरंगाए तमुज्जाणमाणावित्ता सागरचंदो परिणाविओ ।
तओ एत्थ वित्तविवाहा जाव कीलंता चिटुंति ताव इयरे घरे कमलामेलमपासंता इओ [तओ]