Kahavali Pratham Paricched Pratham Khand

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 420

[ ३७६ ] साहणत्थं । तं च साहित्ता निग्गओ सो महापहावो होहि त्ति मं परिणिस्सइ । अज्जं च किर से विज्जासिद्धी भविस्सइ' ।
'कस्स
तओ एयं सोऊण बंभदत्तेण पुप्फवईए सिट्ठो तण्णिहणणवइयरो । सहरिसं च भणियं तीए ‘अज्जउत्त ! सुंदरं कयं जं सो दुरप्पा निहओ' । तओ सा तेण गंधव्वविहाणेण विवाहिया ठिओ य कंचि कालं तीए समं । खणंतरेण य निसुओ तेण दिव्वविलयाणं आलावो । पुच्छिया य सा तेण एस सद्दो ?' तीए वृत्तं ‘अज्जउत्त ! एयाओ तस्स तुह वइरिणो नट्टुम्मत्तियस्स भगिणीओ खंडविसाहनामाओ विज्जाहरकुमारीओ तणिमित्तं विवाहोवगरणं घेत्तुमागयाओ । ता तुब्भे ताव अवक्कमह लहुं जाव एयासिं भावोवक्कमं करेमि । जइ तुम्होवरि राओ भविस्सर एयासिं तोऽहं पासा ओवरि रत्तं पडागं चालिस्सामि, अण्णहा सुक्किलं ।
-
-
-
तओ अवक्कंतो । थेववेलाए य धवलं पडागं तीए चालिउं (यं) दद्धुं सणियमवक्कंतो तप्पएसाओ। पत्तो गिरिवरनिउंजमज्झमि । दिट्ठे च महासरवरं । मज्जिउं जहाविहिं तंमि उत्तिणो उत्तर- पच्छिमतीरेण । दिट्ठा य तत्थ एक्का वरकण्णगा । चिंतियं चऽणेण 'अहो ! मे पुन्नपरिणई जेणेसा दिट्ठिगोयरं गया' । सा वि सिणेहनिब्भरं तं पलोइंती चेव पत्थिया तप्पएसाओ जाव थेववेलाए तीए चेव पेसियचेडीए समप्पित्ता वत्थजुवलयं पुप्फ- तंबोलाइयं च भणियं 'जा सा तए दिट्ठा महसरतीरे, तीए पेसियमिमं, वुत्ता य अहं “हला वणलइए ! एयं महाणुभावं अम्हं तायमंतिणो मंदिरे नेऊण सरीरट्ठि करावेहि" । ता एह तुब्भे' । तओ कुमारो पसाहियालंकिओ गओ नागदेवामच्चमंदिरं । वुत्तो य तीए – 'एस तुम्ह सामिणो सिरिकंताधूयाए पेसिओ, ता सायरं दट्ठव्वो' । मंतिणो तहेव कयं । बीयदिणे नीओ रायसमीवं । तेण अब्भुट्ठेऊण धुरे दिण्णमासणं, पुच्छिओ य वृत्तंतं । भुत्तुत्तरकाले य 'अम्हारिसेहिं तुम्हं न अन्नं विसिट्टं किंचि काउं तीरइत्ति साहिऊण सायरं दिण्णा सिरिकंता कण्णया । पहाणदिणे वित्तो विवाहो । अण्णा कुमारेण पुच्छिया पिया 'किमत्थं मज्झ तं एगागिणो दिन्ना ?' तीए वुत्तं ‘अज्जउत्त! एस अम्हं ताओ बलियदाइयपिल्लिओ इमं विसमं पल्लिं समस्सिओ । एत्थ य नगर - गामाईणि हंतूण दुग्गे पविसइ । सिरिमई य तायस्स पत्ती । तीए चउण्हं पुत्ताणं उवरिं अहं जाया । वल्लहा अ पिउणो । जोव्वणत्था य वुत्ता अहं रण्णा " पुत्ति ! सव्वे विरुद्धा मम राइणो । ता इहट्टियाए चेव जो ते मणोरमो वरो सो कहेयव्वो" । तओ अहं पल्लीओ निग्गंतुं पुरिसे पलोएमि जाव तुमं दिट्ठो पुन्नेहिं, एस परमत्थो' । तओ सिरिकंताए समं विसयसुहं माणेंतस्स [तस्स ] गच्छंति दिणा ।
—
—
-
अण्णया सो पल्लिनाहो नियबलसमेओ गओ विसयं हंतुमारद्धो । [ कुमारो] वि तेण समं गओ । ताव यदिट्ठो तेण तग्गामबाहिरासन्ने कमलसरंमि सहस च्चिय वरधणू । सो वि तं पच्चरु (हि) नाणिऊण असंभावणीयदंसणं रोविडं पयत्तो संठविओ य तेण । तओ सुहनिसन्नेण पुच्छिओ वरधणुणा कुमारो 'मम परोक्खे किं तए अणुभूयं ?' कुमारेणाऽवि सव्वं सिट्टं । तओ तेण पुच्छिओ वरधणू भणइ 'कुमार! सुव्वउ । तयाऽहं नग्गोहहेट्ठा | तुमं ठविऊण जलट्ठा गओ । तओ दिट्ठ मए महासरं । तंमि य पुड घेत्तूण जलं जाव तुह समीवं पयट्टो ताव सहस च्चिय सन्नद्धबद्धकवएहिं ताडिओ भडेहिं 'रे रे वरधणू ! कहिं बंभदत्तो 'त्ति भणतेहिं । मए भणियं 'न याणामि' । तओ तेहिं दढयरं ताडिज्जमाणेण भणियं मए, जहा 'वक्खे (ग्घेण भक्खिओ' । तेहिं वृत्तं 'दंसेहि तं देसं' । तओ माया - कवडेण