Kahavali Pratham Paricched Pratham Khand

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 430

[३८६]
ANNNNNNNNNNNNA
संपयं पुण अमोहं देवदरिसणं ति वरं वरेहि' । राइणा भणियं -
'सविभवसंतुट्ठोऽहं, अत्थस्स महं न विज्जए अंतो ॥ देवा अमोहदरिसी. तेण वरं ते निमग्गामि ॥ चोरिक्का परि(र)दारं, अकालमच्चू य मज्झ रज्जंमि ।
मा होंतु देव ! एए, अकालवुट्ठी कुवुट्ठी वा' ॥ देवेण भणियं - 'साहु अहो ! सोहणो वरो वरिओ । अण्णं पि वरं मग्गसु' । राइणा भणियं - 'सव्वसत्ताणं गब्भजाणं जहा भासं जाणामि तहा करेहि' । देवेण भणियं – 'अइमहंतो वरो । तहा वि एवं होउ । किंतु जइ तुमं सदं परियच्छिऊण कस्सइ कहेसि ता भे सत्तहा सिरं फुट्टिहिइ' । एवं च भणिऊण गओ देवो नागकुमारो ।
तओ कइयाइ सो राया बंभदत्तो पसाहणघरे पसाहिज्जए । तत्थेगा घरकोइलि घरकोइलं भणइ - 'एयं राय(इ)णो समालहणं गेण्हिऊणं आणेहि, जेणाऽहं समालहिऊणं दोहलं माणेमि' । घरकोइलेण भणियं - 'किं तए अप्प[भत्तु] एण न कज्जं ?' तओ राइणा तेसिं उल्लावं परियच्छिऊण हसियं । [तं दट्ठण] देवीए भणियं – 'महाराय ! किं तुब्भेहिं हसियं ?' राइणा भणियं - 'न किंचि' । तओ सा निब्बंधण भणइ – 'अवस्सं का(कहे)यव्वं' । राया भणइ – 'न कहिज्जई' । सा भणइ – 'जइ न कहेसि ता मरामि' । राइणा भणियं - 'तमं विवज्जेज्ज वा न वा, अहं पण जइ एयं कहेमि ता नियमा विवज्जामि'। सा न पत्तियइ, भणइ - 'कहेहि, जेण दो वि मरामो' ।
तओ जाहे न सक्केइ देवीए उव्व(च्च)लिउं ताहे राया मसाणदेसंनि(मि) चियं रयावेऊण भणइ - 'तत्थ गंतूण कहेहामो' । तओ राया बंभदत्तो मज्जिय-पसाहियंगो सह देवीए हत्थिखंधवरगओ निग्गओ पुरवराओ। जणवओ य फूल-फलेहिं चच्चरेसु मिलिओ संलवइ - ‘एस किर राया देवीए किं पि कहिस्सइ, तओ विवि(व)ज्जिही' ।
इओ य एगो पसुवग्गो चरइ । तत्थ एगा पसू आवन्नसत्ता छगलं भणइ – 'एयाओ जवरासीओ एक्कं जवपूलियं आणेहि, जेणाऽहं च(पू)रामि मम दोहलो(लं)' । सो भणइ - ‘एए जवा राइणो बंभदत्तस्स संतया आसा चारिज्जंति । जइ हं एवं पूलियं गेण्हामि ता मारिज्जामि' । सा भणइ – 'जइ न आणेसि तो मरामि' । सो भणइ - 'मम अन्नाओ भारियाओ भविस्संति' । सा भणइ – 'पेच्छ एस राया भारियाए छंदेण मरइ । तुमं पुण निन्नेहो निप्पिवासो' । सो भणइ – “एस [मुरुक्ख]तुल्लो जो अप्पयं विवाडेइ । मयस्स किं भारिया करिस्सइ ?' पिहकम्मविवागा जीवा' ।
तओ बंभदत्तराया तेसिं वुत्त-पडिवुत्तयं सोऊणं चिंतेइ – 'अहो ! छगलो सोहणं भणइ । दुक्खं (दुक्खेण?) लद्धं माणुसत्तणं चयंतस्स किं मज्झ भज्जा करिस्सइ ?' तओ तुटेणं निययाभरणं कणगमाला छगलस्स दिन्ना । सा पुप्फमाला य से बद्धा । पच्छा पडिनिवत्तो निययघरं अणुपविट्ठो । भणिया य णेण देवी – 'नाऽहं अप्पयं विवाडेमि'त्ति । ।
एवं च चक्कवट्टिसुहमणुहवंतो बंभदत्तो कयाइ एगेण बंभणेणाऽऽगंतुं वुत्तो – 'महाराय ! ममेरिसी वंछा, जइ(हा) - चक्कवट्टिभोयणं भुंजामि' । रन्ना भणियं – 'भट्ट ! न मम भोयणं मं चेव मोत्तुं अन्नस्स