Kahavali Pratham Paricched Pratham Khand

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 416

[३७२]
'जोग(ग्ग)'त्ति कलिऊण दिन्ना ताण दिक्खा । कालक्कमेण य जाया गीयत्था ।
तओ छ?-ऽट्ठमाईयं विविहं तवं कुणंता अप्पाणं भावेमाणा गामाणुगामं विहरंता पत्ता हत्थिणारं । ठिया बाहिरुज्जाणे । अन्नया मासखमणपारणए संभूयसाहू पविट्ठो नगरं । गेहाणुगेहमागमविहिणा भमंतो रायमग्गावडिओ दिट्ठो नम्मुइमंतिणा । पच्चभिण्णाओ य जहे' सो सो मायंगदारगो' । 'रण्णो अन्नेसिं च जाणाविस्सइ'त्ति अप्पभएण नियपुरिसे पट्टविऊण जट्ठि-मुट्ठि-लउडप्पहारेहिं कयत्थिऊण निद्धाडाविओ । तओ तस्स निरवराहस्स हम्ममाणस्स कोवकरालियस्स तेउलेसा तेसिं हणणनिमित्तं मुहाओ निग्गया । तओ कसिणब्भपडलेहिं व धूमनिवहेहिं समंता अंधयारियं नगरं । तओ भय-कोऊहलेहिं आगया नागरया वंदिउं सपरियणा पसाइउं पयत्ता । सणंकुमारचक्की वि तप्पसायणत्थं आगओ । न य सो पसीयइ ।
इओ य चित्तसाहू जणवयाओ सुणिय बहलधूमच्छाइयं च गयणं दट्ठण तस्स समीवमागओ । तओ महरेहिं उवसमप्पहाणजिणिंदवयणजलोघेहिं विज्झाविओ कोहग्गी । गओ वेरग्गं पच्छायावं च । तओ नियत्तिओ तप्पएसाओ । गया तमुज्जाणं । चिंतियं चाऽणेहिं - ‘कयसंलेहणा अम्हे, ता जुत्तमिहि अणसणं काउं' । तट्ठिया अणसणे ।
इओ य सणंकुमारेणं नायामच्चवुत्तंतेणं कोवमुवागएणं दढरज्जुबद्धो नेयाविओ सो ताण समीवं । तेहि वि अणुकंपापरेहिं मोयाविओ नम्मुई । सणंकुमारो वि तेसिं वंदणत्थं संतेउरो गओ तमुज्जाणं । वंदिया ते भत्ति-बहुमाणपुव्वं अंतेउरसहिएण । तओ इत्थीरयणस्स सुनंदाए [पाए]सु पडतीए साइसयं अलकप्पा(फा)समणुहवंतेणं कई(यं) संभूइणा चित्तसाहुवारिज्जंतेणाऽवि नियाणं जहा – 'जइ इमस्स तवस्स अत्थि फलं तो जम्मंतरे चक्कवट्टी होज्जाऽहं'ति । तओ मरिउं सोहम्मे दो वि देवा जाया । तओ चित्तजीवो पुरिमताले इब्भपुत्तो जाओ त्ति ।
संभूयजीवो तओ चुओ संतो, कंपिल्लपुरे बंभो नाम राया, तस्स चुलणी देवी, तीए चोद्दसमहासुमिणसूइओ जाओ सत्तवरिससयाऊ पुत्तो । कयं च से नाम बंभदत्तो त्ति । तस्स य बंभदत्तपिउणो बंभराइणो उत्तमवंससंभूया महारायाणो चत्तारि मित्ता आसि । तं जहा – कासीविसयाहिवो कडओ १, गयउरवई कणेरुदत्तो २, कोसलविसयाहिवई दीहो ३, चंपाहिवई य चुलणीभाया पुप्फचूलो ४ त्ति । ते य अच्चंतनेहेणं परोप्परं विरहमणिच्छंता समुइया चेव संवच्छरमेक्केक्कं परिवाडीए विविहकीला[विला]सेहिं सरज्जे सुहंसुहेण चिट्ठति ।।
__ अन्नया य समुइया चेव बंभसमीवमागया । चिटुंताण य ताणं मरणपज्जवसाणयाए जीवलोयस्स मंत-तंतोसहाईणं असज्झो बंभरायस्स उप्पण्णो सिरे रोगो । तेण वाहराविया कडगाइणो मित्ता । ताण उच्छंगे मुक्को बंभदत्तो, वुत्ता य ते, जहा – 'तुम्हेहिं एस रज्जं करावेयव्वो' । एवं च रज्जचिंतं काऊण कालगओ। कयं से वयंसेहिं पेयकिच्चाईयं । तओ कडयाईहिं भणियं – 'जाव एस कुमारो रज्जधुरवहणजोग्गो होइ ताव अम्हेहिं एयं रज्जं पालेयव्वं' [ति] मंतिऊण सव्वसम्मएण दीहं ठविय गया सरज्जेसु । समागएसु य तेसु दीहो परिवालेइ सयलसामग्गियं रज्जं । पलोएइ भंडारं । पविसइ अंतेउरं । मंतेहिं(इ) समं चुलणीए । तओ दुन्निवारियाए इंदियाणं, अगणिऊण बंभमित्तत्तणं, अवमण्णिऊण वयणीयं संपलग्गो सह चुलणीए । एवं पवट्टमाणविसयसुहरसाणं गच्छंति दिणा ।