________________
( ५४ )
वृद्धा पण त्यां आवी, अने सत्य निमित्त कहेनारनो सत्कार कर्यो. जोने पेलो मंद बुद्धिवाळो शिष्य गुरुपर क्रोध करीने बोल्यो के" निरुपप ज्ञानवाळा अने सर्व जाणनारा आप जेवा गुरु पण विनयवंत एवा पोताना सरखा शिष्योमां पण जो आ प्रमाणे विद्या आपवामां अंतर राखे तो ते कोनी पासे कहें ? अने शुं कहे ? कोनी पासे आ उपालंभ आपको ? जो चंद्रमांथी पण अंगारानी दृष्टि थाय, सूर्यथकी पण अंधकारनी उत्पत्ति थाय, कल्पवृक्षथकी पण दारिद्र्यनी प्राप्ति थाय, चंदनवृक्षथी पण दुर्गंध नीकळे, अमृतथकी पण विषनो आवेश प्राप्त थाय, सज्जनथकी पण दुर्जनतानुं अधिकपशुं जणाय, सारा वैद्यथी पण उलटी व्याधिनी उत्पत्ति थाय अने जळकी पण जो अग्नि नीपजे तो तेमां कोने दोष देवो ? " ते सांभळीने गुरु बोल्या के - "हे शिष्य ! तुं शा माटे आम बोले छे ? में तने अने आने विद्या आपवामां अने शास्त्र शीखववामां कोइ वखत भेद राख्यो नथी. " पेलो शिष्य बोल्यो के-" त्यारे आणे मार्गमां हाथणी विगेरेनुं वृत्तांत शी रीते जाण्युं ? अने में केम न जाण्युं ? " गुरुए साचुं जाणी शकेला शिष्यने पूछयुं के - " हे सारी बुद्धिवाळा ! तें ते सर्व वृत्तांत शी रीते जाण्युं ?" त्यारे ते बोल्यो के-" हे गुरुजी ! आपना प्रसादथी तथा ते ते प्रकारनी निशानीओ जोवाथी में जाण्युं. ते आवी रीते के मार्गमां हाथणी मूतरेली हती, तेना रेला हाथी करतां जूदा आकारना होय छे तेथी में हाथणी जाय छे एम जाण्युं. मार्गमां मात्र दक्षिण (जमणी ) बाजुए ज कोइ कोइ ठेकाणे सूंढवडे घास लइ लइने तेणीए
