________________
( १२४ )
श्री हरिभद्रसूरिविरचितं ज्ञानाष्टकं ॥ ९ ॥
आठमा अष्टकमां कहेतुं भाव पञ्चख्खाण ज्ञान विशेष होते छते थाय छे माटे ते ज्ञान विशेषने देखाडता थका कहे छे.विषयप्रतिभासं चा- त्मपरिणतिमत्तथा ॥ तत्वसंवेदनं चैव, ज्ञानमाहुर्महर्षयः ॥ १ ॥
अर्थ – महान् ऋषिओ विषयप्रतिभास, आत्मपरिणतिमत् तथा तच्च संवेदन एवी रीते त्रण प्रकारनां ज्ञानो कहे छे. १.
टीनो भावार्थ - विषय एटले कर्ण आदिक इंद्रिओना ज्ञानने गोचर एवा शब्दादिक, तेने जणावनाएं जे ज्ञान तेने “विक्यप्रतिभास " नामनुं ज्ञान जाणवुं. ( पण ते ओनी प्रवृत्तिमां तेथी उत्पन्न थतो जे आत्माना अर्थ अनर्थनो स्वभाव तेने जणावनाएं नहीं ) अर्थात् आलोक संबंधी अने परलोक संबंधी छद्मस्थ ज्ञानना विषयरूप एवा अर्थोमां प्रवृत्तिने विषे, आत्माना तात्विक अर्थ अने अनर्थना प्रतिभासथी जे शून्य ते " विषयप्रतिभास " ज्ञान जाणवुं ते ज्ञान मिपादृष्टिओने होय छ, तथा आत्माना क्रियाविशेषथी थइ शके एवो जे परिणाम ते जेमां जणाय छे तेने “ आत्मपरिणतिमत् " ज्ञान कहीए. (पण तेने अनुरूप एवी प्रवृत्ति निवृत्ति तेमां न होय) ते ज्ञान अविरति एवा सम्यग् दृष्टिभोने होय छे. तथा जेथी 'परमार्थ जणाय अर्थात् हेय अने उपादेय पदार्थोंथी निवृत्ति अने प्रवृत्ति
