________________
(१२९) ज्ञान छे हवे ते ज्ञान शुं हेतुवालु छे ते कहे छे. मति आदिक ज्ञाननुं जे आवरण, तेना क्षयोपशमथी उत्पन्न थयेटु ते ज्ञान छे, वळी ते ज्ञान तदनुबंधी शी रीते छे ? ते कहे छे के, ते ज्ञान प्राये करीने वैराग्य केतां उत्तम भावना, निमित्त छे. कमु छ के
बालधूलिगृहक्रीडा-तुल्यास्यां भाति धीमताम् । । : तमाग्रंथिविभेदेन, भवचेष्टाखिलैव हि ॥५॥
" अज्ञानरुपी ग्रंथीना भेदथी बुद्धिमानोने आ भवनी, सघळी चेष्टा, वैराग्य भावना होते सते, बाळके करेला धूलीना घरनी रमत सरखी (विनश्वर) लागे छे." अहीं पाये करीने वैराग्यनुं जे कारण कहूं, ते राज्यादिक मेळववामा तत्पर थयेला एवा भरतादिकनी पेठे कषायनो उदय विशेष होते सते ते ज्ञान वैराग्यचं कारण न पण थाय तेम जणाववा माटे कयुं छे.
हवे त्रीजु जे "तत्वसंवेदन" ज्ञान तेना प्रतिपादन माटे कहे छस्वस्थवृत्तेः प्रशांतस्य, तद्धेयत्वादि निश्चयम् । तत्वसंवेदनं सम्यग्, यथाशक्तिफलप्रदम् ॥ ६ ॥
अर्थ-स्वस्थ वृत्तिवाळा, तथा शांत एवा पुरुषने, वस्तुना हेयपणा आदिकमां निश्चयवाळु " तत्वसंवेदन" ज्ञान थाय छे. अने ते सारी रीते यथाशक्ति फळने देनारुं छे. ६..
टीकानो भावार्थ-आकुलता रहित छे वचन अने कायानां व्या. पारनुं वर्तवापणुं जेने तथा रागद्वेष आदिना उपशमवाळा एवा माणसने " तत्त्व संवेदन" ज्ञान थाय छे. हवे ते ज्ञान केबुं छे ?
