________________
( १९९ )
उभा रही मनः पर्यवज्ञानना गुण स्तववा
पछी खमासमण दइ अर्थे दुहा कहेंवा ते आ प्रमाण
॥ अथ दुहा ॥
॥ १ ॥
मनः पर्यव दुग भेदथी, संयम गुण लही शुद्ध ॥ भाव मनोगत संज्ञिना, जाणे प्रगट विशुद्ध घट ए पुरुषे धारीयो, इम सामान्य ग्रहंत || प्राये विशेष विमुख लहे, ऋजुमति मनह मुणंत ॥ २ ॥ ए गुण जेहने उपन्यो, सर्व विरति गुणठाण ||
प्रणमुं हिनथी तेहना, चरणकमल चित्त भाणखमा ० ॥ ३ ॥ १ ॥ ख ० ॥ नगर जाति कंचनतणो, धार्यो घर एह रूप ॥
इम विशेष मन जाणतो, त्रिपुलमति अनुरूप. ४. ॥ए गुण ० ॥२॥ ख ० ॥ ॥ इति मनः पर्यव ज्ञान संपूर्ण ॥
खमासमण दइ इच्छा० केवलज्ञान आराधनार्थं चैत्यवंदन करूं ? इच्छं कही चैत्यवंदन कहेवं ते आ प्रमाणे:
॥ अथ पंचम श्री केवलज्ञान चैत्यवंदन ||
श्रीजिन चडनाणी थइ, शुक्ल ध्यान अभ्यासे । अतिशय अतिशय आत्मरुप, क्षण क्षण प्रकासे ॥ निद्रा स्वम जागरदशा, ते सवि दूरे होवे ।
