________________
( ११६) पणाने प्रसिद्ध करवा माटे सत्य ज बोलतो हतो.
एकदा कोइ शिकारी विंध्याचळना पर्वतमा शिकार करवा गयो. त्यां तेणे एक मृगपर तीर फेंक्यु. ते तीर वचमां ज स्खलना पाम्यु. ते जोइ आश्चर्य पापी ते शिकारी तीरनी पासे गयो. त्यां हस्तनो स्पर्श थवाथी " आ वच्चे स्फाटिकमणिनी मोटी शिला छे. " एम तेणे जा. ण्यु. पछी " आ शिला राजाने योग्य छ " एम विचारी तेणे वसु राजाने आ वात जणावी. राजाए ते शिला लइने तेने सारुं इनाम आप्यु पछी राजाए शिल्पीओ पासे गुप्त रीते ते शीलानीआसनवेदिका करावीने ते शिल्पीओने मारी नांख्या. पछी ते वेदिकाने पोताना सिं. हासननी नीचे स्थापन करी अने “ सत्यवादीपणाने लीधे तेनुं सिं. हासन आकाशमां निराधार रहे छे. " एवी पोतानी ख्याति सर्वत्र प्रसिद्ध करावी. ते प्रसिद्धिने लीधे वसु राजाने देवता सानिध्य करेछे एवा भयथी सर्वे राजाओ तेने आधीन थया. ___ एकदा पर्वतके पोताना शिव्योने भणावता “ अजैर्यष्टव्यं ( अज वडे यज्ञ करवो)" ए ऋग्वेदनी श्रुतिना व्याख्यानमां " अज एटले बकरावडे यज्ञ करवो" एवो अर्थ को. ते सांभळीने तेने मळवा आवेलो नारद के जे तेनी पासे बेठो हतो ते बोल्यो के-" हे भाइ! तुं आवो अर्थ न कर. केमके जे वाव्या छतां पण उगे नहीं ते 'अज' कहवाय छे, तेथी अहीं अज एटले त्रण वर्ष उपरांतनी डांगर (धान्य) लेवानी छे.
आपणा गुरुए पण एमज कहुं छे. माटे धर्मोपदेष्टा गुरुने तथा
