________________
ગ્રંથ અને ગ્રંથકાર
જિનશાસનના ગગનમંડળમાં સૂર્ય-ચન્દ્ર-ગ્રહ-નક્ષત્ર-તારાની ઉપમાને પામી શકે તેવા અનેકાનેક જીવોએ આ વિશ્વને તેજોમય બનાવી જિનશાનની આન-બાન અને શાનને વધારી છે. મહાપુરુષોએ ઘણા શાસ્ત્રોને અવગાહી ભવ્યજીવોનાં ઉપકારાર્થે ઘણા શાસ્ત્રગ્રન્થો રચ્યા છે. તે પૈકી સૂર્યની ઉપમાને વરેલા મહાપુણ્યનાં પ્રભારથી શોભતા, વિશ્વનાં સમસ્ત પ્રાણીગણ માટે કરૂણાનાં ધોધસમાં એવા પરમપવિત્રપુણ્યાત્મા શ્રી તીર્થંકરદેવોનાં ચરિત્રોનું વર્ણન છે. જ્ઞાનીઓ પણ કહે છે કે મુખમાં ૧૦૦૦ જીભ હોય હૃદયમાં કેવળજ્ઞાન હોય અને અમાપ આયુષ્ય હોય તો પણ ગુણગરિમાથી શોભતા આ પુણ્યપુંજોનું ચરિત્ર કહી શકાતું નથી. તે તો નાના મોઢે મોટી વાત કરવા જેવું થાય. – “શિર જિરિ વિમિત્તેક્ષિણેત્ર ૩ ક્ષિતિં રજૂ प्रतितीर्षेच्च समुद्र मित्सेच्च पुनः कुशाग्रेण ॥२८॥
तत्वार्थभाष्यकारिका પૂજ્યશ્રી ઉમાસ્વાતિજી મહારાજનાં શ્રીમુખેથી ઉપરોક્ત ઉદ્ગાર સરી પડ્યા છે તેવી જ અવઢવ આ ગ્રન્થનાં ગ્રન્થકારશ્રી અમરચન્દ્રસૂરિ મ. ની હશે તેમ માનવા મન પ્રબળ દબાણ કરી રહ્યું છે. આ વાતની સાક્ષી તેઓશ્રીનાં જ શબ્દોમાં જોઈએ.
"बालोऽहं कलयामि चापलमिदं कर्तुं युगादिप्रभोर्यावद् । वीरविभुं जिनेश्वरचरित्राणां चतुर्विंशतिम् ॥"
પાન વાવ્ય સ ૨/૨૩૦ તો પણ “શુભકાર્યો સદા યતિતવ્ય” એ જ્ઞાનીઓની હિતશિક્ષાને
10
