________________
વિભક્તિવિચાર પ્રકરણ संवेगरसायणरसिकेन पूर्वाचार्यश्रीजिनप्रभसूरिणा
सन्दृबन्धम् संविग्न श्रमण-आत्मनिन्दा - कुलकम् श्रुत्वा श्रद्धाय सम्यक् शुभगुरुवचनं वेश्मवासं निरस्य, प्रव्रज्याऽथो पठित्वा बहुविधतपसा शोषयित्वा शरीरम् । धर्मध्यानाय यावत्प्रभवति समयस्तावदाकस्मिकीयम्पाप्ता मोहस्य घाटी तडिदिव विषमा हा ! हताः कुत्र यामः ? ॥१॥
ભાવાર્થશુભગુરુના વચનનું શ્રવણ કરી, એની દઢ શ્રદ્ધા કરી, એ શ્રદ્ધાની ફળશ્રુતિ સ્વરૂપે ગૃહવાસને તિલાંજલી આપી, ચારિત્ર્યનો સ્વીકાર કરી અને ત્યાર પછી પણ પુષ્કળ અભ્યાસ અને બહોળા તપ દ્વારા શરીરને સૂકવી નાંખી જ્યાં ધર્મધ્યાન માટેનો સમય માં ઉપસ્થિત થયો છે. અફસોસ! ત્યાં જ આકસ્મિક રીતે મોહનું હુલ્લડ ત્રાટકી પડ્યું છે. વીજળીની જેમ જ તેણે અમને
नाध्या . अरेरे... स्यां मे !!! एके नाऽपि महाव्रतेन यतिनः खण्डेन भग्नेन वा, दुर्गत्यां पततो न सोऽपि भगवानीष्टे स्वयं रक्षितुम् । ‘हत्वा तान्यखिलानि दुष्टमनसो वर्तामहे ये वयं, तेषां दण्डपदं भविष्यति कियज्जानाति तत्केवली ॥२॥
ભાવાર્થ-જે મુનિએ એકાદા મહાવ્રતનું પણ ખંડન કર્યું છે, એ સાધુનો વિનિપાત નક્કી થઈ ગયો છે. વ્રતનું ખંડન કરનારા સાધુને દુર્ગતિના દુ:ખોથી ઉગારી લેવાની તાકાત. સાક્ષાત્ શ્રી તીર્થકરોમાં પણ નથી.
