Sandesha Rasaka

Author(s): Abdul Rahman, Jinvijay, H C Bhayani
Publisher: Bharatiya Vidya Bhavan

Page 207

५०
सन्देश रासक
मयणसमीरविहुय' विरहाणल' दिट्ठिफुलिंगणिग्भरो, दुसह फुरंत तिव्व मह हियइ निरंतर झालं दुद्धरो । अणरइछाछित्तु पच्चिइ तज्जइ ताम दड्ढए',
इहु अच्चरिउ तुझ उक्कंठि सरोरुह अम्ह वढए ॥ १२० ॥
10
खंधउ दुवइ" सुणेवि" अंगु रोमंचियर,
णेय पिम्म" परिवडिउ" पहिउ मणि* रंजियउ" । तह "पय जंपइ मियनयणि सुणिहि " धीरि" खणु", किहु पुच्छउ ससिवयणि पयासहि" फुड " वयणु ॥ १२१ ॥
1 A °विहूय° । 2 B हालि । 3 B C दुसहु फुरंतु । 4 C हियय । 5 B झालं । 6 C दुद्धरे । 7 B दइयए । 8 A तुम्ह । 9 C सरोसहु | 10 A दुवेइ । 11 B सुणे विणु । 12 B पिभु। 18 C परिवडियउ । 14 A मण । 15 B रंचियउ । 16 A C तह जंपइ । 17 A सुण तह; C सुहि । 18 C धीरयसु । 19 A C खण | 20 B पयासइ । 21 B फुडु ।
*
[ टिप्पनकरूपा व्याख्या ]
[ १२० ] मदनसमीरणेन विधूतो विरहानलो वर्त्तते । कीदृशः - दु (ड) ष्टिफुलिंगैः निर्भरः - भृत इत्यर्थः । तीव्रं मम हि (ह) दये स्फुरन् ज्वलन् । पुनः कीदृशः - नि[रं ]तरज्वालादुर्धरः । पुनः- अरतिरक्षायुक्तः । मां परलोकाय प्रेरयति । तदकुर्वन्तीं तर्जयति वर्द्धते । परमेतदाश्चर्य तवोत्कण्ठया सरोरुहं वर्द्धते । अग्नौ कमलं कथं वर्द्धते ? - अत्र तु सरोरुहं श्वासः ( श्वासम् ) ॥ १२० ॥
[ द्वितीय प्रक्रम
[१२१] स पथिकः खन्धकं दुपदीं च श्रुत्वा, अङ्गे रोमाञ्चकशुको बभूव । तथा प्रेमो (म) न गतः (तम् ) । तया पथिकस्य मनो रञ्जितः (तम्) । तथापि हे मृगनेत्रे ! मनो धीरय (य) त्वा कानिचित् पदानि जल्प । पुनः, तथाऽहं किञ्चित् पृच्छामि । यदि शशिवदने ! स्फुटं प्रकटं प्रजल्पसि ॥ १२१ ॥
冬冬冬冬冬
ww
夺个个交
[ अवचूरिका ]
[ १२० ] मदनसमीरणेन विधूतो विरहानलो वर्त्तते । कीदृशः - दृष्टिस्फुलिङ्गैर्निर्भर: - भूत इत्यर्थः । तीव्रं मम हृदये स्फुरन् ज्वलन् । पुनः कीदृशः - निरन्तरज्वालादुर्धरः । पुनररतिरक्षायुक्तः । मां परलोकाय प्रेरयति । तदकुर्वन्तीं लज (तर्ज) यति वर्द्धते दहति च । परमेतदाश्वर्यं तवोत्कण्ठया सरोरुहं वर्द्धते । अत्र तु सरोरुहं श्वासम् ॥
[ १२१] स्कन्धं द्विपद च श्रुत्वा अङ्गं रोमाञ्चितम् प्रेम नैव परिपतितम् । पथिको मनसि रञ्जितः । तां प्रति जल्पति - शृणु, क्षणं धीरा भव, हे शशिवदने ! किमपि पृच्छामि, स्फुटं - प्रकटं यदि प्रकाशयसि || द्विपदीछन्दोलक्षणं यथा -
“पढमगणे कलछकं, चउक्कला पंच हुंति कमलंता । गुरुमज्झसब्बलहुया, दुवईए बीयछहंसा ॥"