Sandesha Rasaka

Author(s): Abdul Rahman, Jinvijay, H C Bhayani
Publisher: Bharatiya Vidya Bhavan

Page 235

सन्देश रासक
[तृतीय प्रक्रम हेमंति कंत' विलवंतियह', जइ पलुट्टि नासासिहसि । तं तइय मुक्ख खल पाई मइ, मुइय विज किं आविहसि ॥१९१॥
[अथ शिशिरवर्णनम् ।। इम कट्ठिहिं मइ गमिउ' पहिय हेमंतरिउ, __ सिसिरु पहुत्तउ धुत्तु णाहु दूरंतरिउ । उट्ठिउ झखडु" गयणि खरफरसु पवणि हय,
तिणि सूडिय झडि करि असेस तहि तरुय"गय॥१९२॥ छाय फुल्ल फल रहिय असेविय" सउणियण',
तिमिरंतरिय दिसा य तुहिण धूइण" भरिण । ___ 1 AC कंति। 2 C वलवंति। 3 C पडिलु। 4 B तईयउ। 5 C पइ । 6 B मुईय अवि। 7 B गमिय । 8 C पहुत्तु । 9C धत्तु । 10 B C उद्विय । 11 C झखडा । 12 A पवणखरफरसु; B °फरस। 13 B नास्ति 'झडि'। 14 A तह । 15 B रूय गय; C तरु गय। 16 C फुल्लह। 17 B असेसिय। 18 B C यणि। 19 AC तिमरे । 20 B वित्थरिय। 21 B धूयण, C धूइणि । 22 C भरिणि ।
[टिप्पनकरूपा व्याख्या ] भमाझं हेमन्तेन धान्ना हेमश(स)दृक्षं शोषितम् । हे कान्त! हेमन्ते विलपन्तीं मां व्याघुट्य यदि नाश्वासयसि, तर्हि-तस्मात् कारणात्, हे मूर्ख ! भो पापिन् ! मयि मृतायां अव(आवे)द्याऽऽगत्य किं करिष्यति(सि)?॥ १९१॥
हेमन्तवर्णनं समाप्तम् ॥ [१९२] अथ शिशिरम् - झखडं-झुंडयालं गगने खरं-रौद्रं परुष-विप्री(परी)तं उत्थितं दृष्ट्वा पवनाहतलतावजाता। तेन झ[ख]डेन अशेष-समस्तं रूपं गतम् । भो पथिक! एवं मया हेमन्तरि(क)तुर्निर्गमिता। अधुना शिशिरः-सी(शी)तकालः प्राप्तः। स धूर्तो नाथः दूरान्तरितः॥ १९२॥ [१९३] असे शे)षाः-समस्ताः शकुनाः-पक्षिणो वृक्षच्छायाफलानि समा*
[अवचूरिका] -RAKAR शोषितम् । हे कान्त ! एवं हेमन्ते विलपन्तीं मां व्याधुव्य यदि नाऽऽश्वासयसि तर्हि - तस्मात् कारणाद् हे मूर्ख ! खल! पापिन् ! मयि मृतायामावि(वे)द्य आगत्य किं करिष्यसि ? ॥
॥ हेमन्तवर्णनं समाप्तम् ॥ [१९२] अथ शिशिरवर्णनम् - हे पथिक ! एवं मया हेमन्तर्तुः कष्टेन निर्गमिता । तावत् शिशिरः प्राप्तः । धूर्तनाथो दूरान्तरितः । खरपरुषपवनाहतो गगने सखडो महावात उत्थितः । तेन सूडिताः सन्तः अशेषास्तरवः पत्राणि मुक्त्वा गताः-स्थिताः ॥ [१९३ ] छायापुष्पफलरहिताः केवलं शकुनिगणरहिता वृक्षा जाताः । दिशस्तुहिनेन धूम्रभरेण