________________
ભાષાંતર
ચારિત્ર માનવામાં દેષ નથી. શિષ્યને પણ તેમાં દેષ નથી, પરંતુ તેમાં પરિણામવિશુદ્ધિથી. અણજ છે. જેમાં દુર્ણ કારણ હોય તે સિવાયને એ શુભ પરિણામ બધે વખણાય જ છે, જે માટે કહ્યું છે કે સંપૂર્ણ દ્વાદશાંગીના સારને જાણનારા મહર્ષિએનું એજ તત્વભૂત કથન છે કે નિશ્ચય ને અવલંબનારા છાને પરિણામજ પ્રમાણ છે. જે માટે અંગારમઈક નામના અભવ્યઆચાર્યના શિષે પણ પરિણામવિશેષથી શ્રુતસંપદાને પામ્યા છે. માટે તે પરિણામ વિશેષથીજ અહીં શ્રેષ્ઠ ગણાય છે. એ પરિણામ સૂફમઅનુપયેગને લીધે કાંઈક અશુદ્ધ હોય તે પણ રાગાદિકથી બાધા નહિં પામેલ અને પિતાને ગ્ય એવા વિષયમાં પ્રવર્તે હેવાથી શુદ્ધજ છે. છાસ્થજીવ શાસ્ત્રસંબંધી સર્વથા પરમાર્થને ન જાણે એ સહજ છે તેથી આસ્તિયને લીધે, છસ્થને શાસ્ત્રાનુસારે વર્તવું જ યેય છે. મોહના ઉદયથી માત્ર પોતાની બુદ્ધિએ કપેલો, તત્વથી વિરૂદ્ધ, પરિણામે શુદ્ધ લાગતું હોય તે પણ પત્થરમાં સેનાના પરિણામની પેઠે તે અશુદ્ધજ કહે છે. તીવ્રદોષવાળા પ્રાણીને છેડીને અતત્વમાં તત્વપણાનું પરિણામ થાયજ નહિ તે તત્વ અને અતત્વ બનેની કેઈ પણ પ્રકારે સરખાવટ છે જ નહિં. અને તેમ ન હોવાથી કેઈપણ દિવસ કોઈને પણ તત્વ અતવની સરખાવટ થાય નહિં એ વાત પ્રસિદ્ધજ છે. દેવતા અને સાવિગેરેમાં પણ વિષય અને અવિષયના વિભા- ગથી પંડિતોએ સ્વમતિથી થએલી એવી નિપુણબુદ્ધિએ જે પણ પરિણામ થાય તે અશુદ્ધજ જાણે, બીજી વસ્તુને સમાપ્ત કરતાં કહે છે કે –
| gણ ૧૦૨, pg ૧૦ સંક્ષેપથી આ સાધુઓની પ્રતિદિન ક્રિયા જણાવી. હવે વિધિપૂર્વક મહાવ્રતનું સ્થાપન જણાવીશ, કારણકે જૈનમાર્ગમાં પ્રતિદિનક્રિયાને બરાબર અભ્યાસ કર્યા પછી વ્રતસ્થાપનાની ક્રિયામાં ભાગ્યશાળી શિવે જરૂર ગ્યતા પામે છે –
इति प्रतिदिन क्रियाख्यं द्वितीयं वस्तु समाप्तं
संसार ६११ आवि ६१२ अहि ६१३ पढि ६१४ अप्प ६१५ सेह ६१६ पुब्बा' १२७ ए ६१८ एअम् ६१९ रागे ६२०.
હવે ત્રીજી વસ્તુમાં વ્રતસ્થાપનાને અધિકાર જણાવે છે. તે સંસારના ક્ષય માટે છે. તે ઘતે જેને હોય, જેવી રીતે દેવાય અને જેવી રીતે પળાય, તે સર્વસંક્ષેપથી કહું છું. અવિરતિને હીરે કર્મ બંધાય છે, અને કર્મથી સંસારમાં ભ્રમણ થાય છે, માટે કમને ખપાવવાં માટે વિરતિ, કરવી જ એઈએ, અને તે વિરતિ વ્રતરૂપજ છે, તેથી ત્રસ્ત કર્મક્ષયનું કારણ કહેવાય. જેઓને શા. પરિઝા (આચારાંગનું પહેલું અધ્યયન) કે દશવૈકાલિકનું જીવનિકા નામનું ચોથું અધ્યયન વિગેરે. આવડતાં હોય, છકાયની હિંસાને તજવાવાળા હોય શ્રદ્ધા અને સંવેગ વિગેરેવાળા, હાય ધર્મની ગતિ., વાળા, અને પાપથી ડરવાવાળા જે સાધુઓ હોય તેજ આ વ્રતસ્થાપનને એગ્ય કહેવાય. કહ્યું છે કે ઉચિત સત્ર ભર હોય, તેને અર્થ જાયે હોય, અને છકાયની હિંસાને છોડનારા હોય તે સાધુ વ્રત સ્થા
