________________
વાષાંતર
૧૦૩ શ્રાવિકાને અનિયમિત વસતિઓ વિગેરે વાકય જે પૂર્વે જણાવ્યું છે તે વાકય આજ્ઞાને અનુસાર આષાકમાં છોડનારે અહમનવાળા એ જિનકલ્પી કહે શંકાકાર કહે છે કે વીથીમાં આવેલા જાણીને બોલ્યા વગર પહેલે જ દિવસે આધાકમઆદિક કરે, ત્યાં શું સમજવું ?, એના ઉત્તરમાં કહે છે કે, જે કઈ એવી રીતે અહીં આધાકમી આદિક કરે તે તે ભગવાન શ્રતાતિશયવાળા હેવાથી ન જાણે એમ બને નહિ, પણ તેમને એ કહ૫ છે કે આરંભ વર્જવા માટે પ્રથમના સ્થાને સાતમે દિવસેજ ફરે. વળી એવી રીતે અનિયમિતવૃત્તિવાળા તે મહારાજને દેખીને તેમને માટે કોઈપણ વસ્તુ કરવામાં શ્રાવકનો નિયમ ન રહે, તેમજ નિવારણ કરવાથી પ્રવૃત્તિ પણ થાય નહિ. સ્થવિર પણ આજ્ઞાને લીધે અને ગુરુ આદિનિમિતે હંમેશાં પણ દાતાઆદિના દેષને નહિં દેખતાં મધ્યસ્થભાવે ફરે. એવી રીતે પ્રાસંગિક કહીને હવે ચાલુ અધિકાર કહે છે કે એવી રીતે તે ફરતા જિનકલ્પીયે એક વસતિમાં કેટલા રહે અને એક વીથિમાં કેટલા ફરે? ઉત્તર દેતાં કહે છે કે મહેમાંહે ભાષાને વજેતા, આકસ્મિક એક વસતિમાં સાત સુધી જિનકલ્પીને રહે એક એક જિનકલ્પી એક વીથિમાં હંમેશાં ફરે. કેટલાક ભજના કહે છે, પણ તે નથી, કેમકે સાત એકઠા થાય છે માટે જ પ્રાયે તેઓની સાત વીથીએ કહેલી છે. રોજ તેને તે વધીમાં કરતાં અપમાન કેમ ન થાય? એ સવાલના ઉત્તરમાં જણાવે છે કે નકલી શાસનને ગુણ કરનારું એવું આ વર્તન છે એમ સમજવું. જે માટે અતિશય જ્ઞાનવાળા તે જિનકપિઓ છે, તેથી સ્થાનાદિક જે શાસ્ત્રોમાં ચલો કહેલા છે તેને તથા ચિહને દ્વારાએ વિથીના વિભાગોને પરસ્પર જાણે છે. એવી રીતે સંક્ષેપથી જિનકલ્પીની સામાચારી કહી. હવે એમની ક્ષેત્રાદિની સ્થિતિ કહું છું.
વિવારે ૪૮૨, પંડ્યા ૨૪૮૪, રિતે ૨૪૮૧ કમ ૧૪૮૬, રસ ૧૪૮૭, णोसप्पि १४८८, पढमे १४८९, मज्झिम १४९०, तित्थे १४९१, अहिअ १४९२, पडिमाओ १४९३, एअस्स १४९४, अप्पुव्वं १४९५, पुन्वाही १४९६, वेओ १४९७, उवसम १४९८ ठिअ १४९९, आचेल १५००, लिंगम्मि १५०१, इअरं १५०२, लेसासु १५०३, पचंत १५०४, मणमि १५०५, एवं १५०६, गण १५०७, पुन्च १५०८, दवाई १५०९, एयमि १५१०, पव्वा १५११, उवएस १५१२, मुंडा १५१३, गुरु १५१४, आवण्ण १५१५, जम्हा १५१६, कारण १५१७, सव्वत्य १५१८, णिप्पडि १५१९, अप्प १५२०, तह१५२१, जंघा १५२२, एसेव १४२३.
ક્ષેત્ર, કાલર, ચાત્રિ, તીર્થ૪, પર્યાય", આગમ, વેદ, કલ્પ, લિંગ, લેસ્યા", ધ્યાન", ગણત્રી, અભિગ્રહ, પ્રવજ્યા, મુંડન, એ પંદર દ્વારા જિનકલ્પીઓ માટે કહેવામાં આવશે. મનથી લાગેલા દેમાં પણ તેઓને ચારગુરુ નામનું પ્રાયશ્ચિત હોય છે. તેમજ કારણે એટલે અપવાદને પ્રસંગે પણ નિષ્પતિકર્મપણું એટલે સંસ્કાર નહિં કરવાપણું હોય છે. ત્રીજીપોરસીમાં જ તેમને બેચરી અને વિહાર બને હોય છે. ક્ષેત્રદ્વારમાં જન્મ અને વિદ્યમાનતા એમ બે પ્રકારે વિચાર કરવાને છે. તેમાં જે ક્ષેત્રમાં જન્મ્યાં હોય તે જન્મ અને જયાં વિચરતા કલ્પ કરે ત્યાં વિશ્વમાનપણું જાણવું. સર્વે જિનકલપીનો કમભૂમિમાંજ જન્મ અને વિવમાનતા
