________________
ભવ ૨૩ મો
ગુરુદેવને વંદન કરી ચક્રવતી પોતાના સ્થાને ગયા. નગરજને, મંત્રીઓ, સેનાપતિ વગેરે મુખ્ય પુરુષોને બોલાવી પિતાની સંયમભાવના જાહેર કરતાં કહ્યું :
હે પ્રધાન પુરુષો! પૂર્વે મેં તમને મારી આજ્ઞામાં નિયુકત કર્યા, સેવાવિધિ કરાવી, અધિક કરગ્રહણ કરવાથી આપના મનને દુઃખ, સંતાપ આપ્યાં હોય, તે સર્વ બદલ હું આપ સહુ પાસે ક્ષમા યાચું છું.”
સહુએ સાથે મળીને જવાબ આપ્યો : “હે દેવ ! અમારાં હૈયાં વજ સમાન પથ્થરના બનેલાં હોય એમ જણાય છે, જેના કારણે આપનાં આવાં વચને સાંભળવા છતાં એ હૈયાં ભેદતાં નથી. મા-બાપ તે પ્રથમ પરમ ઉપકારી થયાં, પણ ઉત્તરોત્તર ગુણમાં તે આપે જ અમારું ખરેખર પાલન-પોષણ કર્યું છે. આપની સેવાથી વંચિત રહી, અમે કૃતન બનીને ઘરમાં રહીએ એ અમને લજજાસ્પદ લાગે છે. આપે જે રીતે અમારા અપરાધ સહન કર્યા, તે રીતે અન્ય કેણ સહન. કરે ? જેમ આ લેકમાં આપ અમારા શરણ છે, તે જ રીતે પરભવમાં પણ હે નાથ ! આપ જ અમારા શરણ હે !”
આ સાંભળી રાજાએ જણાવ્યું : “જો એમ જ હોય તે તમે સૌ તિપિતાના સ્થાને જઈ, પુત્રને બધીય જવાબદારી સોંપી મુક્ત થાઓ અને શિબિકામાં બેસી મારી સાથે આવે.”
ત્યારપછી રાજાએ પણ પિતાના પુત્રને રાજ્યાભિષેક કર્યો. રાજ્ય. સંચાલનની જવાબદારી કેમ સંભાળવી તે વિશે હિતશિક્ષા આપી, પછી અલંકાર અને સુંદર વસ્ત્રો ધારણ કરી પાલખીમાં બેઠા. ત્યારબાદ સંયમભાવનાવાળા સામંત આદિ સમૂહ સાથે અનેક વાજિંત્રોના મંગળમય મધુરા નાદવાળા વાતાવરણ વચ્ચે, વરસીદાન દેતાં દેતાં ઉદ્યાનમાં આવ્યા. સહએ શિબિકામાંથી નીચે ઉતરી આચાર્ય મહારાજને ત્રણ પ્રદક્ષિણા દેવાપૂર્વક વંદન કર્યું, અલંકારોને ત્યાગ કર્યો. ભાવપૂર્વક દીક્ષા ગ્રહણ કરી. પ્રમાદ, ઉન્માદ અને માયા–પ્રપંચને તજી ગુરુઆજ્ઞાપાલનમાં સદા કાળ તત્પર રહી, જિનેશ્વરપ્રણિત તત્ત્વજ્ઞાનને અભ્યાસ કરવા લાગ્યા.
