________________
કંબલ-શબલ
૧૦૭ પિતાને ઘેર બાંધ્યા. તેમને પ્રસુક ચારો આપ, વસ્ત્ર વડે ગાળેલ પાણું પાતે, સારી રીતે એમની દરરેજ સાર-સંભાળ કરવા લાગ્યો.
જિનદાસ નિયમિત સામાયિક, પર્વતિથિના દિવસે પૌષધ તથા ધર્મશાસ્ત્રનું વાંચન કરતે, ત્યારે કંબલ અને શબલ પણ ભદ્રિકભાવે એકાગ્રતાપૂર્વક પિતાનું મન તેમાં સ્થિર કરી દેતા. જે દિવસે તે શ્રાવક ઉપવાસ કરતે, તે દિવસે બંને બળદો ચારા પાણીને ત્યાગ કરતા, વારંવાર આપવા છતાં તે ખાતા નહિ.
તિચગતિ પામવા છતાં કંબલ અને શબલ પિતાની સાથેસાથે તપ અને શાસ્ત્ર શ્રવણ કરતા હોવાથી જિનદાસ ચિંતવવા લાગ્યો ?
આટલે વખત અનુકંપા લાવી એમને ઘાસચાર-પાણી આપ્યાં, પણ આ બન્નેને આચાર જોતાં તેઓને જિનધર્મ પરિણમ્યો હોય તેમ જણાય છે. હવેથી હું સાધર્મિક ભાવે આ બધું કરીશ ? જિનદાસ હવે કંબલશબલ પ્રત્યે સાધર્મિક વાત્સલ્યભાવ વિશેષ પ્રકારે બતાવવા લાગ્યું.
એકદા મથુરા નગરીમાં ભંડીર-ચક્ષની યાત્રાને પ્રસંગ આવ્યું. અશ્વાદિ વાહન પર આરૂઢ થઈ સર્વપ્રથમ પહોંચી જવા માટે દોડવાની સ્પર્ધા કરી, લેકો આનંદ માણતા. જિનદાસનો એક પ્રિય મિત્ર અત્યંત કુતૂહલી હતો, તેને આ યક્ષયાત્રામાં વાહન દોડાવવાની ઈચ્છા થઈ. જિનદાસને પૂછયા વિના, એની ગેરહાજરીમાં કંબલ અને શબલને ગાડામાં જેડી સૌથી આગળ નીકળી જવા માટે તેમને લાકડી મારીમારીને ખૂબ દોડાવ્યા. એમની કાયા સુકોમળ હોવાથી, લાકડીના પ્રહારથી શરીરમાંથી લેહીની ધારા વહેવા લાગી, સાંધા તૂટી ગયા. પૂર્વે કદી તેમણે આવી વેદના અનુભવી જ ન હતી. તેઓ નિસ્તેજ બની ગયા. આવી હાલતમાં પેલે મિત્ર બળદોને શેઠના ઘરે બાંધી ચાલ્યો ગયો.
ભેજનસમય થતાં શેઠ જવ - ચાર લઈ બળદો પાસે આવ્યા. બળદોનું શરીર કંપતું હતું. બંને આંખમાંથી મંદ અગ્રુધારા વહેતી જતી હતી અને શરીર ઉપર પડેલા જન્મમાંથી લેહી વહેતું હતું,
