________________
સંગમદેવના ઉપસ
૧૧૩
“હે સ્વામી! આ દેવસભામાં એક મનુષ્યસાધુના આટલા બધા શુ વખાણ કરે છે ? અતૂલ બળશાળી ઇન્દ્રો પણ એને ધર્મધ્યાનમાંથી ચલાયમાન ન કરી શકે ? એમ કહેવુ. તમારા માટે ઉચિત નથી. તમે તમારું વચન પાછું ખેંચી લે, તે મને એને ક્ષેાભ પમાડવાની જરૂર નથી, અથવા તેા તમે જુઓ, હું પોતે જ એને અલ્પ સમયમાં જ ધ્યાનમાંથી ચલાયમાન કરી, તમારું વચન મિથ્યા કરી દેખાડુ છું કે નહિ ? ”
-
પ્રચંડ કાપથી હાર્ડ કચડી, ભવાં ચડાવી, આંખા લાલ કરી, પૃથ્વી ઉપર પગ પછાડી, સભામાં પ્રતિજ્ઞા કરતાં સંગમ એલ્મે : “મહાવીર એ શું માત્ર છે! હું એને આજે જ ચલાયમાન કરી આવું છું.”
ઇન્દ્ર મહારાજા ભારે વિમાસણમાં પડી ગયા અને ચિ'તવવા લાગ્યા ઃ “અહા ! મેં આ પ્રભુસ્તુતિ કરી તેના નિમિત્તે આ અધમ, પાપી સ'ગમ પ્રભુના શરીરે ભારે પીડા ઉપજાવશે. જો હું આ વિવેકહીનને મારી આજ્ઞાથી અટકાવીશ, તે એને લાગશે કે ભગવાન જે તપ કરે છે તે ઈન્દ્રના સામર્થ્યથી જ કરી શકે છે, પેાતાની શક્તિથી નહિ.”
ઈન્દ્ર મડારાજા સંગમની ઉપેક્ષા કરી મૌન રહ્યા. પાપી સંગમ સભામ’ડપના ત્યાગ કરી, તત્કાળ પ્રભુ પાસે પહોંચી ગયા. પ્રભુને જોતાં જ એને ગાઢ કોપ ઉત્પન્ન થયેા.
સૌ પ્રથમ સંગમે પ્રભુ ઉપર પ્રલયકાળના કોપ જેવા ધૂળના વરસાદ વરસાવ્યે. પગથી માંડીને આંખ, કાન, નાક સુધી પ્રમુને ધૂળ વડે ઢાંકી દીધા. શ્વાસ ખંધ થઈ ગયા છતાં પ્રભુ ધ્યાનથી જરા પણ ચલિત ન થયા. એટલે સગમે ધૂળ દૂર કરી, વા સમાન તીક્ષ્ણ મુખવાળી કીડીઓ ત્રિકુવી'. તે કીડીએ પ્રભુને ડંખ દઈ પીડવા લાગી. એક બાજુએથી પ્રવેશ કરી, સામી માજુએથી નીકળી શરીર વીધવા લાગી. શરીર ખવાઈ ગયું, છતાં પ્રભુ તે નિષ્કપ રહ્યા.
પછી સ’ગમે સેાય સમાન તીક્ષ્ણ મુખવાળા ડાંસ ઉત્પન્ન કર્યાં.
