________________
૧૩૨
શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર જીવન-દર્શન યાદ આવતાં જ તે વસુમતીને પગે પડે અને મોટા અવાજે રડવા લાગે. શતાનીક રાજાએ કુતૂહલભાવે તેને પૂછ્યું: “હે ભદ્ર! તું શા કારણે એને પગે પડી શેકમાં ડૂબી જઈ આ રીતે રુદન કરે છે?”
સંપુલ બેઃ “હે દેવ! ચંપાનગરીના રાજા દધિવાહનની પટ્ટરાણી ધારિણીની આ સુપુત્રી છે. ઉત્કૃષ્ટ વૈભવમાં ઉછરેલ આ કન્યાને માતાપિતાથી વિખૂટા પડીને આજે પારકા ઘરે દાસીવત્ રહેવું પડ્યું છે, તેથી મને ખૂબ જ દુઃખ લાગતાં આંખમાં આંસુ આવે છે.”
રાજાએ કહ્યું: “હે ભદ્ર! તું જરા પણ શેક ન કર. આ તે પરમ પુણ્યશાળી આત્મા છે કે જેના હાથે આજે ત્રણેય જગતના આધાર અને દિવાકર સમા શ્રી વર્ધમાન પ્રભુના કઝિન અભિગ્રહનું પારણું પાંચ માસ અને પચીસ દિવસ પછી થયું છે!”
તે જ વેળા મૃગાવતી બોલી ઊડીઃ “જે આ ધારિણીની સુપુત્રી હોય, તે ચંદના (વસુમતી, મારી ભાણેજ થાય !”
ઇંદ્ર મહારાજે પ્રભુની સ્તુતિ કરી. પ્રભુ તપનું પારણું કરી ધનાવડ શેડના ઘરેથી ચાલી નીકળ્યા.
લેભવૃત્તિથી શતાનીક રાજા સુવર્ણવૃષ્ટિના સેનૈયા લેવા તત્પર થયે. ઇંદ્ર મહારાજા એને મનેભાવ જાણું બોલ્યા :
“હે રાજન ! અહીં સ્વામી કે કૌટુંબિકપણને સંબંધ કામ ન લાગે. આ કન્યા જેને આપે તે જ આ દ્રવ્ય લઈ શકે.”
રાજાએ ચંદનને પૂછ્યું: “હે પુત્રી ! આ સુવર્ણધારી કોને આપવાની છે?”
“એમાં પૂછવાનું જ શું હોય? નિષ્કારણ-વત્સલ અને મને જીવનદાન આપનારા મારા પિતાતુલ્ય આ ધનાવડુ શેઠને આપ.” ચંદનાએ જવાબ આપે.
આથી બધું સુવર્ણ શેઠને આપવામાં આવ્યું. ઈંદ્ર મહારાજે ફરીથી રાજાને કહ્યું: શ્રી વર્ધમાનસ્વામીને જ્યારે
