________________
૧૪૫
અંતિમ વીરશના અને વીર નિર્વાણ
ગયા. વજાની બનાવેલ દાખડીમાં પ્રભુની દાઢાઓ યત્નપૂર્વક પૂજીને
સાચવી રાખી.
ત્રણેય જગતને પ્રકાશ આપનાર ભાવદીપક સમાન ભગવાનના નિર્વાણથી જાણે સત્ર ધાર અંધકાર જેવુ... જણાતાં, શાકમાં ડૂબેલા અઢાર ગણરાજાઓએ ભાવદ્વીપક સમાન ભગવાન ચાલ્યા ગયા એટલે એના સ્થાને હસ્તિપાલ મહારાજાની જૂની લેખશાળામાં દ્રવ્ય દીપકાની હારમાળા પ્રગટાવી અંધકારને ક ંઈક હળવા કર્યાં. આસો વદી અમાવાસ્યાના દિવસે આપણે પણ એ દિવસને દીવાઓની હારમાળા પ્રગટાવી દિવાળી પર્વ” તરીકે ત્યારથી ઉજવીએ છીએ !
શ્રી મહાવીર પ્રભુના નિર્વાણુના સમાચાર જ્યારે શ્રી ગૌતમસ્વામીએ જાણ્યા ત્યારે એમને હૈયે વિરહશેાકના પ્રચ’ડ આઘાત લાગ્યા. પેાતે જેને જેને દીક્ષા આપતા તેએ સર્વે કેવળજ્ઞાનના સ્વામી બની જતાં જોઈને, એમના હૈયે સ્વતઃ કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ માટેની તીવ્ર ઝંખના સતત રહ્યા કરતી હતી. ભગવાન પ્રત્યેના અપૂર્વ ભક્તિરાગ એની આડે આવતા હતા. આ હકીકત પોતે ખરાખર સમજવા છતાં પણ પ્રભુપ્રત્યેની ભક્તિને પ્રધાનતા આપી, કેવળજ્ઞાનને એમણે ગૌણ કરી દીધું હતુ....અને હવે તા એમના ભક્તિરાગનું પ્રિય-પાત્ર પણ એકાએક દૂર થઈ જ જતાં; એમના હૈયે ઘર કરી બેઠેલ ભગવાન પ્રત્યેના પ્રશસ્ત-રાગ પણ વિરહના હૈયાફાટ રૂદનમાંથી પ્રગટેલા પ્રચંડ અગ્નિમાં ભસ્મીભૂત થઈ ગયા. એમાંથી કેવળજ્ઞાનના પ્રકાશ પ્રગટયેા. અનંતલબ્ધિના નિધાન અને વિનયગુણના અજોડ સ્વામીની મહેચ્છા કાર્તિક શુદ ૧ ની સુપ્રભાતે પરિપૂર્ણ થઈ. સતત કેવળજ્ઞાન ઝંખતા શ્રી ગૌતમ સ્વામીને માટે પ્રભુએ કહેવું વચન સત્ય યુ" :
“તું અને હું આગળ જતાં એક જ સરખા થશું?” એ આશ્વાસનરૂપ બનતા ભગવાનના શબ્દો પણ આજે તદ્દન સત્ય નીવડયા ! લોકોના હૈયે પ્રભુના વિરહનું દુઃખ હજુ તે તાજુ જ - • હાવાથી આંખામાંથી દુ:ખની અશ્રધારાએ વહી રહી હતી. એને સ્થાને પ્રભુના
