________________
શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર જીવન-દર્શન દરેકના હૃદયમાં હવે એક જ ઉત્કંઠા તરી આવતી કે એ કયે ભાગ્યશાળી આત્મા હશે કે–જેને પ્રભુની આ ઉગ્ર તપસ્યાનું પારણું કરાવવાને અપૂર્વ લાભ મળશે ?”
એક દિવસે શતાનીક રાજાને ચર–પુરુષેએ નિવેદન કર્યું :
“આપને શત્રુ દધિવાહન રાજા હમણાં ઉન્મત્તપણે વર્તે છે. એને શિક્ષા કરવા જેવી છે.”
ચંપાનગરીના દધિવાહન રાજા સાથે શતાનીક રાજાને પૂર્વથી જ વૈરભાવ ચાલ્યા કરતું હતું. એટલે શતાનીક રાજાએ ઓચિંતે જ ચંપાનગરીને ઘેરે ઘા. દધિવાહન પાસે યુદ્ધ કરવા જેટલી શસ્ત્રસામગ્રી ન હતી, એટલે તે પિતાને જીવ બચાવવા નાસી છૂટ.
આ નગરીમાં જેને જે રૂચે તે મુજબ લઈ લે” એવી રાજાની આજ્ઞા મળતાં શતાનીક રાજાના સૈનિકે નગરને લૂટવા લાગ્યા.
દધિવાહન રાજાની પટ્ટરાણી ધારિણું પિતાની પુત્રી વસુમતી સાથે સુરક્ષિત સ્થળે જવા પ્રયત્ન કરતી હતી, તેવામાં તે બન્ને એક રાજસેવકને હાથમાં સપડાઈ ગયાં. ધારિણીના રૂપ, લાવણ્ય અને સૌભાગ્યથી તે મેહ પામે. માર્ગે જતા લોકોને તે કહેવા લાગે : “આ મારી પત્ની થશે અને આ કન્યાને હું વેચી નાખીશ.”
આવાં નિર્લજ્જ વચન સાંભળી ધારિણી ભયભીત બની ગઈ અને પિતાના આત્માને સંબોધવા લાગી : “હે પાપી જીવ ! પૂર્વે કદી ન સાંભળેલું એવું વચન સાંભળી આ દેહમાં તું હજી વસી રહ્યું છે ? શ્રી જિનશાસનને પામેલ હે કુલીન આત્મા ! શીલભંગને પ્રસંગ ઉપસ્થિત થાય તે પહેલાં જ તું આ દેહને છોડી કેમ ચાલ્યા નથી જતો? મારા વિરહથી મારી વહાલી પુત્રી પણ કેમ જીવી શકશે?”
આ પ્રમાણે શીલભંગના વજી સમાન આઘાતથી ધારિણી જીભ કચડીને મૃત્યુ પામી. રાજસેવક આશ્ચર્યમૂઢ બની ગયું અને ચિંતવવા લાગેઃ “આ કેઈ ઉત્તમ કુળની સ્ત્રી હેવી જોઈએ, જેથી મારું
