________________
અધવસ્ત્ર દાન બાકી રહી ગયે છું. મારા ઉપર પ્રસન્ન થઈ મારે ઉદ્ધાર કરો. આપ સાક્ષાત્ કલ્પવૃક્ષ સમાન છે. તમે મને કેઈપણ રીતે તજી ન દેશે. ખરેખર ! આપના સિવાય હવે આ દુઃખમય સંસારમાં મારે બીજે કેઈ જ આધાર નથી ?”
બ્રાહ્મણની આÁવાણીથી પ્રભુનું હૈયું કરુણાથી ઉભરાઈ ગયું.“હે દેવાનુપ્રિયે ! અત્યારે તે મેં બધે પરિગ્રહ તજી દીધા છે. તું અતિ દૌર્ભાગ્યના દુઃખથી આકુળ-વ્યાકુળ છે. જે કે દેવદૂષ્ય આપવું અગ્ય છે, છતાં તારા મનની શાંતિ ખાતર આ અધું દેવદુષ્ય તને આપું છું.”
એમ કહીને પ્રભુએ અર્ધ વસ્ત્રદાન કર્યું.
જેવી સ્વામીની ઈચ્છા” એમ કહીને હર્ષના વેગથી અતિ રોમાંચિત થયેલ બ્રાહ્મણ પ્રભુને પ્રણામ કરી, સ્વામીની અપૂર્વ ઉદારતાને વારંવાર ચિંતવને તે અર્ધ દેવકૂષ્ય લઈને પિતાના ઘેર પાછો આવ્યા. બ્રાહ્મણ પણ હવે પરમ સંતેષ પામી. બીજે દિવસે અર્ધ દેવદુષ્યની દશી બંધાવવા તે વણકર પાસે ગયે.
અરે ! આવું દિવ્યવસ્ત્ર તને ક્યાંથી મળ્યું ? આવાં વચ્ચે અહીં તે મળતાં જ નથી.” વણકરે બ્રાહ્મણને પૂછ્યું. * “હે મુગ્ધ ! આ તે મને ભગવંતે આપ્યું છે.” બ્રાહ્મણે જવાબ આપે.
“જે એનો બીજો ખંડ તું લઈ આવે તે હું એ બને ખંડ બરાબર સાંધી આપું, જેથી અખંડ વસ્ત્રનું મૂલ્ય એક લાખ સોનામહેર મળશે, આપણે બને એમાંથી અર્બોઅર્ધ દ્રવ્ય વહેંચી લઈશું.”
હવે એને બીજે ખંડ શી રીતે મળી શકે?” બ્રાહ્મણે પૂછ્યું.
તું પ્રભુની પાછળ પાછળ જા. એમના ખભા ઉપરથી તે વસ્ત્ર પડી જાય, ત્યારે તું તે ઉપાડી લેજે, એટલે આપણું બન્નેનું કામ થઈ જશે.”
