________________
ભવ ૫ મો
૬૩ જિતશત્રુ રાજા ન્યાયપ્રિય, ધર્મપ્રિય, પરાક્રમી અને સમસ્ત જગતમાં વિસ્તૃત યશવાળે હતે.
નંદકુમાર બીજના ચંદ્રની જેમ, શરીરમાં તથા રાજકુમારને ગ્ય કળાઓમાં ઉત્તરોત્તર વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યો. યોગ્ય વય પ્રાપ્ત થતાં એને રાજ્યાભિષેક કરવામાં આવ્યું.
એકદ, બહાર ઉદ્યાનમાં શ્રી પિટિલાચાર્ય ગુરુદેવ પધાર્યા છે, એવા ખબર મળતાં જ પરમ હર્ષ પામી, પૂજ્ય આચાર્ય મહારાજના દર્શન, વંદન માટે નંદરાજા ઉદ્યાનમાં પહોંચી ગયા. વિનયપૂર્વક વંદન કરી દેશને સાંભળવા એગ્ય સ્થાને બેઠા :
હે નરપતિ! અનંતકાળ નરકાદિ દુર્ગતિમાં વિવિધ પ્રકારના દુઓ ભેગવી, અજ્ઞાન તપ અથવા અકામ નિરાના વેગે છે
ક્યારેક જ માનવભવ પ્રાપ્ત કરે છે, પણ મૂઢમતિવાળા જીવો વિષયકષાયને આધીન બની, હિંસાદિ પાપકાર્યોમાં પ્રવૃત્ત બની, મહામૂલ્યવાન અને અતિદુર્લભ માનવભવ હારી જાય છે. જ્યારે વિવેકી સુજ્ઞ મનુષ્પો મનવાંછિત ભેગેપભેગની સર્વસામગ્રી પામવા છતાં એમાં મૂઢ બનતા નથી જિનધર્મની આરાધના કરી, સમ્યકત્વયુક્ત ચારિત્રજીવન વડે, પિતાને મનુષ્યભવ સફળ કરી મોક્ષલક્ષ્મીના માલિક બની જાય છે. વિષય-કષાયો એ પાપમિત્ર સમાન દુઃખદાયક હોય છે, એક ક્ષણને પણ એને સંસર્ગ કે વિશ્વાસ કરવા જેવો નથી. જિનધર્મને મહિમા અચિંત્ય છે. કર્મવૃક્ષને વિદારવામાં તે કુહાડા સમાન છે. હે રાજન ! તું પણ ધર્મમાં એક સુંદર ઉદ્યમ કર કે જેથી અલ્પકાળમાં જ ઉત્તમ પુરુષોના એક દષ્ટાંતરૂપ બની જાય !”
ભૂખ્યાને મિષ્ટાન્નની પ્રાપ્તિ થતાં, મહાસમુદ્રમાં ડૂબતા જીવને નૌકાનું શરણ પ્રાપ્ત થતાં, સૂર્યતાપમાં થાકેલ મુસાફરને વૃક્ષની શીતળ છાયા પ્રાપ્ત થતાં, જે પરમ આનંદને અનુભવ થાય છે, તેવા
