________________
લબ્ધિ તણા ભંડાર
એ કાળે ભગવાન મહાવીર, તથાગત્ બુધ્ધ અને પ્રવિત્ર ઋષિ-મુનિઓ પોકારતા જ રહ્યાં કે :જ
-
*જેવો આપણો આત્મા છે તેવા પ્રાણીમાત્રનો છે. * અહિંસા પરમ ધર્મ છે.
* દયા જ ધર્મનું મૂળ છે.
* નિરપરાધી મૂંગા જીવોની રક્ષા કરો. * તમારું સુખ જતું કરીને અન્યને સુખ આપો. * તમે માનવ છો તમારું એ ઉત્તમદાયિત્વ છે.
સંભવ છે કે, પ્રારંભમાં આ વાત લોક શ્રવણે પહોંચી ન હોય. પરંતુ જેમનાં જીવન લોકકલ્યાણ કાજે હર્તા, જેમનું જીવન નિસ્પૃહ હતું, તપ અને ધ્યાનમય હતું, શત્રુ-મિત્રના ભેદ રહિત હતું. જેમણે કાયાની તો માયા જ ન હતી, સૂકા - લૂખા આહારથી તેઓ સંતુષ્ટ હતા, તેમને જગત પાસેથી કંઈ લેવું ન હતું, આપવું હતું. તેવા ભગવાન મહાવીરની વાતનો આખરે હજારો માનવોએ સ્વીકાર કર્યો.
તેઓનો હિંસક પશુઓ પ્રત્યેનો મિત્ર ભાવ હતો. તેથી પશુઓ પણ તેમની નિશ્રામાં અન્યોન્ય નિર્ભય રહેતા. ભગવાન બાહ્યપણે તો એકાકી નિર્વસ્ત્ર અને ભૌતિક સંપત્તિ રહિત હતા. છતાં અંતરંગમાં અનન્ય સુખ હતું. તેવા ભગવાન મહાવીરે ત્રણે લોકના સંસારી જીવોનું દુ:ખ જાણ્યું, તેમના શોક - સંતાપથી ઘેરાયેલા જીવન જોયાં, અને તેમની, સૌ જીવોના સુખની પૂર્વે ભાવેલી ભાવના સાકાર થઈ.
“સથી જીવ કરું શાસન રસી”
તીર્થંકરનામકર્મના નિયમથી આર્હતી મર્યાદામાં રહી પ્રભુ સિંહાસન પર બિરાજમાન થયા. બાકીની ત્રણ દિશામાં પ્રભુની ત્રણ પ્રતિકૃતિઓનું દેવોએ નિર્માણ કર્યુ. જેથી ચારે દિશાએ પ્રભુના દર્શન થઈ શકે. દેવ, માનવ, તિર્યંય, સૌ સ્વસ્થાને ગોઠવાઈ ગયા. પ્રભુની દિવ્યવાણી પ્રગટ થઈ.
Jain Educationternational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
