________________
લબ્ધિ તણા ભંડાર હતા. સધર્મના ચાહક ઈન્દ્ર સ્વયં આ સમવસરણ પ્રત્યે જઈ રહ્યા હતા.
તે કાળે બ્રાહ્મણોની મંત્ર સાધના ઉત્કૃષ્ટ મનાતી અને તેમાં દેવોને આહવાહન થતા તેઓ આવા યજ્ઞોમાં આવતા તેવી પ્રણાલિ હતી. પરંતુ આજે કંઈ અવનવું બન્યું. દેવો યજ્ઞના સ્થાને ન આવતા સમવસરણ પ્રત્યે જતા હતા.
આકાશમાર્ગે દેવોના વિમાનોને આગળ વધતા જોઈ મુખ્ય દ્વિજ અને શાસ્ત્રજ્ઞ ઇન્દ્રભૂતિ ગૌતમ આશ્ચર્યથી જોઈ રહ્યા. અરે આ દેવો આ મહાયાના સ્થાને આવવાને બદલે ક્યાં જઈ રહ્યા છે?
તે સમયે કોઈ નાગરિકે જણાવ્યું કે:
હે વિપ્રો અને મહાજનો ! આ દેવો અને માનવો સૌ મહાસેન ઉદ્યાનમાં સર્વજ્ઞ ભગવાન મહાવીર પધાર્યા છે, તેમની ધર્મસભામાં જઈ રહ્યા છે. તે ભગવાન મહાવીર તીર્થકર છે. તેઓ ત્રણેકાળનું અને સમસ્ત લોકનું જ્ઞાન ધરાવે છે. તેમની વાણીમાંથી અમૃત ઝરે છે. તેઓ દરેક જીવોની શંકાઓનું સમાધાન કરે છે. શ્રોતાના હૈયાને હરી લે છે. તેમની સેવા અને ધર્મશ્રવણ માટે આ દેવો પણ ઉત્સુક છે; તેથી સૌ ત્યાં જઈ રહ્યા છે. પંડિત ઇન્દ્રભૂતિ આ સંવાદ સાંભળી લોભ પામ્યા. અને સર્વજ્ઞ શબ્દ તો તેમના કાનમાં શલ્યની જેમ ખૂંચ્યો.
“સર્વજ્ઞ ?
આ પ્રદેશમાં બીજો સર્વજ્ઞ ? આ પ્રદેશમાં ક્યારે પણ અન્ય શાસ્ત્રજ્ઞ કે સર્વજ્ઞનું નામ શ્રવણ કર્યું નથી. ખરેખર આ નગરીમાં કોઈ ધૂર્ત ઘૂસી ગયો લાગે છે. તેણે ભોળાજનોને છેતર્યા છે. અથવા મૂર્ખ માનવો સુવર્ણનો ત્યાગ કરીને તૃણને ગ્રહણ કરે છે, તેમ આ માનવો સર્વજ્ઞનો ત્યાગ કરી કોઈ ધૂર્તને આશરે ગયા લાગે છે.
અરે ! માનવો તો મૂર્ખ હોય પણ આ દેવો પણ મૂર્ખ છે? આવા
૩૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
