________________
કયાણ :
અને ઉત્સાહભેર માનસિક વાતાવરણની વચ્ચે એણે ગુરુમહારાજની શરણાગતિ સ્વીકારી. ભાગવતી પ્રવજ્યા સ્વીકારી.
ભાવપૂર્વક ગુરૂમહારાજની તેનાહતમાં એ ખડેપગે હાજર રહ્યા. વિનય અને સેવા ગુણથી ગુમહારાજાના દીલને જીતી લીધું. ધર્મશાસ્ત્રને અભ્યાસ આરંભી દીધે, તથા ગીતાર્થ બની ગયા. મુનિવરને સમાગમ સાચે જ એક ચઢીયાતા ભાગ્યનું સૂચક નિશાન છે. નન્દિષેણ એક નિરાધાર અને ઓશીયાળા મટી હવે જગવન્દ્ર બની ગયા.
એક દિવસ એઓએ અભિગ્રહ લીધો. “કેઈપણ સાધુ ગ્લાન હોય. ભલે પછી તે લધુ કે વૃદ્ધ હોય તેની મારે માવજત–સરભરા કર્યા બાદ આહાર લેવો.” અભ્યાસ કરી જ્ઞાનને યોગ સાંપડે ત્યાંસુધી તો વિનય-વૈયાવચ્ચ સંભવે છે, કિન્તુ ગીતાર્થ થયા બાદ પણ લેકેને ઝુકાવ અને અનુપમ મરતબ મળે તે છતાં એક લઘુ બાલની જેમ વૈિયાવચ્ચ કરવાની ભાવના જન્મ અને અભિગ્રહ કે ભીષ્મ–પ્રતિજ્ઞા લેવાની તાલાવેલી થાય, તથા તેને અમલ પણ કરાય, એ સહેલું નથી.
પિતાની ભીષ્મપ્રતિજ્ઞાન નિર્વાહમાં તેઓ અણનમ હતા. જે સિંહવૃત્તિ દાખવી પ્રતિજ્ઞા સ્વીકારી હતી, તેવી જ અડીખમ હિમ્મત ધરાવી એના પાલનાર્થે ય તેઓ તૈયાર હતા. સહેજ પણ સંકેચાયા વિના તેઓ સાધુ મહાત્માની સેવાશુશ્રુષામાં હાજર રહેતા.
એએની આવી ઉત્કટ ભાવવાહિ ઉપાસનાને જ્ઞાનધારા અવલેકી, ઈન્દ્ર મહારાજ પણ ખૂબ જ આનન્દિત બની ગયા. સભાને ઉદ્દેશી તેઓ વદ્યા–“સેવાના વિષયમાં જે અડગતા નષેિણની છે, તેવી કોઈની ય નિશ્ચળતા નથી. એમની ભીષ્મ–પ્રતિજ્ઞામાંથી ચલાયમાન કરવા દેવે પણ સશકત નથી. ”
સારી પણ વસ્તુ હરેકને ગમી જાય, એવું ન બને. પાણુમાં તે પિરા હોઈ શકે. પણ કેટલાક એવા પણ હિમ્મતબાજ હોય છે કે–જેઓ દૂધમાંથી ય પિરા કાઢવા મથે. ઈર્ષાખોરે કોઈની ય સાચી પણ તારીફ - સાંખી શકે નહિ. બલ્ક જળતા રહે.
