________________
પ૯ દુર્ગતિગામી શ્રી કંડરીકા પ્રવર્તક શ્રી ચન્દ્રવિજયજી મહારાજધાનેરા મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં પુંડરીકિણી નામે નગરી છે. તે નગરીના રાજ્યાસન ઉપર પુંડરીક અને કંડરીક નામે બે ભાઇઓ આવેલા હતા. તેઓ માં કંડરીક ધર્માનુરાગી હતું પણ તેનું હૃદય અસ્થિર હતું. તેમજ તે પોતાના મન ઊપર કોઈ દિવસ કાબૂ રાખી શકતે નહીં. અન્યદા કોઈ વખત ત્યાં મુનિરાજ પધાર્યા અને કંડરીક વંદનાથે ત્યાં ગયો. પૂજ્યશ્રીની દેશના સાંભળી વૈરાગ્ય દશા ઉત્પન્ન થઈ અને ઘરે પોતાના ભાઈ પુંડરીકને રાજ્ય સોંપી ચારિત્ર ગ્રહણ કર્યું.
દેશ-વિદેશ વિચરતાં વિરસ, નિરસ આહારને લઈ શરીરમાં મહારોગ ઉત્પન્ન થયો. વળી રોગની પીડાના કારણે મનમાં અનેક તરંગી વિચારો ઊછળવા લાગ્યા. પરિણામે ચારિત્ર દુ:ખદાયક નીવડયું. છેવટે એક જ નિર્ણય ઉપર આવ્યો કે, “પાછું રાજ્ય મલે તે, રોગ સમાવેશ કરી ભેગવિલાસને ભોગવું.” અહો કર્મની કેવી વિટંબના છે!
આ પ્રમાણે વિચારી વર્ષો સુધી સંયમી, પાછો પિતાની ભૂમિના ઉદ્યાનમાં આવે છે. અને તે જ અશોક વાડીમાંના વૃક્ષ ઊપર અનંતા સુખના વેષને લટકાવી વનપાળક દ્વારા પોતાના ભાઈ પુંડરીકને બોલાવે છે અને પુંડરીક ત્યાં આવી જુવે છે તે ભાઈ સંયમી છતાં. ચારિત્રમાં પતિતપરિણામ જાણી ખેદ પામી અનેક પ્રકારે સમજાવે છે. છેવટે પંડરીક વેષ લઈ ચારિત્રવાન થયો અને કંડરીક રાજ્યવિલાસના ભોગોને ભોગવતો રહ્યો. અને કોઈએ આના નહીં માની ત્યારે કપાય પ્રવૃત્તિમાં આવી કર્મ બંધન કરતે. અન્યદા અજીર્ણના રોગથી રાત્રે કોઈન આવ્યું.
તે વિચારવા લાગ્યું કે, પ્રભાતમાં બધાની ખબર લઊં. આવા રૌદ્રધ્યાનથી રાત્રે મરી દુર્ગાનથી સાતમી નરકે તેત્રીસ સાગરોપમના આયુષ્યનાં દુઃખમાં જઈ પડ્યો.
હે ચેતન ! આ કંડરીકના દષ્ટાંતથી તારા આત્માને પ્રતિબોધ કે
