________________
૯૮
કલ્યાણ : - જે આ બધાથી બચી શકે તે જ કષાયના જયપૂર્વક સમભાવને કેળવી જીવનને જીવી જાય છે, કલ્યાણને નિષ્કટક અને પવિત્ર માર્ગ આ સિવાય અન્ય કોઈ નથી.
[ વિશેષ ભાગ આગામી અંકમાં ]
વર્તમાન યુગના પ્રચ્છન્ન નાસ્તિકે આચાર્યદેવ શ્રીમદ્ વિજયરામચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજ
ધર્મનાશક દેશાચાર, ગ્રામાચાર અને કુલાચાર આદિ લંધન કરવા યોગ્ય છે એમ કહેવું એ જેમ વ્યાજબી છે, તેમ જે આચારો ધર્મનાશક નથી પણ અંશેય ધર્મ સહાયક છે એનું બંધન ન કરવાનું કહેવું એ વ્યાજબી છે. એવા દેશાચાર આદિના ઉલ્લંઘન માટે સ્વછંદી બનવું, એ પણ ખરે જ શિષ્ટ સમાજથી વિરુદ્ધ વર્તવા જેવું છે અને એવું વિરુદ્ધ વર્તન, એ લોકપ્રિયતા કે જે ધર્મપ્રાપ્તિમાં સહાયક થનારી છે અને પ્રાપ્ત ધર્મની આરાધના માટે પણ આશીર્વાદ રૂપ છે, તેના અર્થીએ અવશ્ય તવા જેવું છે. આજના વિકૃત વાતાવરણમાં સ્વછંદી લકે સારા પણ દેશાચાર- ગ્રામાચાર અને કુલાચારના ઉલ્લંઘનમાં જ સુધારાનાં સ્વપ્ન નિહાળી રહ્યા છે. દષ્ટન્ત તરીકે, આર્યદેશનો સામાન્ય આચાર “પરમાત્મામાં શ્રદ્ધા રાખવી એ છે. એને વિરોધ આજે અંધશ્રદ્ધાના નામે કરે, એ સુધારકોએ પિતા માટે પરમ કલ્યાણકારી માન્યું છે.
આજના એ નામધારી સુધારકે જાણે એવું જ માની બેઠા લાગે છે કે, પરમાત્મા પ્રત્યેની શ્રદ્ધા એ જ સઘળા વિનાશનું મૂળ છે. એવા એની માન્યતા એ છે કે, “પરમાત્મા પ્રત્યેની શ્રદ્ધાને ધરનારા આત્માઓ ધર્મમાં માનનારા હોય છે અને ધર્મ એ જ કજીયાનું મૂળ છે.' અર્થ અને કામના કઆમાં મરી રહેલા ધર્મને કછુઆનું મૂળ માનતાં કંપતા નથી. એ તેઓની કારમી અજ્ઞાનતા, અર્થ-કામરસિકતા અને ધર્મદેષિતાનું સૂચક છે. દુનિયાના સ્વાર્થોમાં કલ્યાણ માનનારા અજ્ઞાન
