________________ લm : : [ 17 ] એ વાત ભૂલી જાય છે. ગમે એની સાથે, ગમે ત્યાં, ગમે તે. વિદ કરે એને કેટલીક સ્ત્રીઓ સ્વતંત્રતા સમજી લે છે. તે એમ માને છે કે પુરૂષની જેમ છૂટથી બોલવા-ચાલવાથી લેકે પિતાને હુંશિયાર અથવા ડહાપણદાર સમજશે, પણ એ માન્યતા અમારા માનવા મુજબ બરાબર નથી. લજજાને લીધે જ સ્ત્રીની વાણું મૃદુ બને છે અને એને લીધે જ પિતાના આસમંડળમાં તે અધિક આદરણીય ગણાય છે. શરમાળ સ્ત્રીની મર્યાદા સી કે પાળે છે, એથી ઉલટ જે સ્ત્રી પિતાને સ્વતંત્ર મનાવવા ચપળતા દાખવે છે તે પિતાનું માન હાથે કરીને ગુમાવી દે છે. ગામડાની કન્યા ભલે એક અક્ષર પણ ન ભણી હોય, પરંતુ જે તે લજજાગુણવાળી હશે તે પિતાની મેળે જ ભક્તિ અને સદ્ભાવ મેળવશે. ભણેલી-ચપળ કન્યા લજાને અનાદર કરી–તેને ભેગ આપ્યા પછી, એ સદ્ભાગ્ય ભાગ્યે જ મેળવી શકે છે. પરન્તુ અહીં એક વાત યાદ રાખવી. વધારા પડતી ટી) શરમ એ પણ એક ભયંકર વસ્તુ છે. શરમને લીધે તમે યથાર્થ વાત પણ ન કહી શકે, શરમને લીધે તમે તમારાં કર્તવ્ય ચૂકે અથવા તે શરમને લીધે તમે પુણ્યપ્રકોપ પણ ન બતાવી શકે તે જે લજજા તમારૂં ગૌરવ છે તે જ લજજા તમને પતન તરફ તાણ જાય. કોઈ વાર નવવધુ અતિશય શરમાળપણુને લીધે પિતાના પતિની પૂરી સેવા પણ કરી શકતી નથી, તેમજ પિતાના મનેભાવ પણ પૂરેપૂરા રજુ કરી શકતી નથી. આવી શરમ
