________________ [ 116 ]. : : ઘરની લક્ષ્મી જ ગુણગાન ચાલે છે, માટે ત્યાં આપનાં પાવન પગલાં કાં ન થાય?” તારાબાઈએ આડકતરી રીતે પિતાની સ્વાગત સંબંધી તૈયારીઓને નિર્દેશ કર્યો. “ભલે, અહીંથી પહેલાં તારે ત્યાં જઈશ. વધુ નહીં રેકાઉં. તું સ્નાનાદિથી પરવારીને ઝટપટ આવી પહોંચજે.” ગૃહલક્ષ્મી જેવી તારાબાઈની વિનવણી સાક્ષાત્ લક્ષ્મીદેવીએ સ્વીકારી. તારાબાઈએ આતૂર-નયને લક્ષ્મીદેવીના ફરી એક વાર દર્શન કર્યા. તે માર્ગમાંથી ખસી આઘે ઉભી રહી. પધારે, હેન! પેલા ઝુંપડામાં-જ્યાં આપના સત્કાર અર્થે બધી તૈયારીઓ કરી રાખી છે ત્યાં આપના પગલાં માંડે. હું થોડી વારમાં આવી પહોંચીશ.” લક્ષમીદેવીને વિદાય આપતાં તારાબાઈ બેલી. લક્ષ્મીદેવીએ જગશેઠના ઘર તર ગતિ કરી. પાંચ-સાત ડગલાં ભર્યા હશે એટલામાં કંઈક યાદ આવવાથી તારાબાઈ લક્ષમીદેવી પાસે ઉતાવળે ઉતાવળે આવી કહેવા લાગીઃ “હેન ! ઉતાવળ કરશો મા. હું પાછી ન આવું ત્યાં સુધી ત્યાં જ રહેજો–બીજે ક્યાંય ન જશે.” લહમીદેવીએ આછું મૃદુ હાસ્ય કર્યું. હાસ્યમાં પ્રકટ સમ્મતિનાં ચિન્હ હતાં. આ તરફ તારાબાઈ ભાગીરથીના પાણીમાં સ્નાન કરવા ઉતરી. પાણીમાં રહી એ વિચારવા લાગી: “મારા પતિના ગ્રહમાં લક્ષ્મીદેવી આસન જમાવીને રહેતાં હોય તે પછી મારે ઉતાવળ કરીને ઘેર પહોંચવાની શી જરૂર છે? હું ન D
