________________ [ 120 ]. : : ઘરની લક્ષ્મી તેટલું–અનાજના એક પણ કણને બગડવા દીધા સિવાય શાંતિથી જમ્યા અને એ પછી પિતાની થાળી ધોઈને પી ગયા. આ બધું જોઈને, પેલી નવી હેનપણને આશ્ચર્ય લાગ્યું. આ આહારવિધિમાં એમને, ધનીબહેનની કંજુસાઈ દેખાઈ. ધનીને જવાબ આપેઃ “હેન! ખરું કહો તે આ એક ધાર્મિક આહારવિધિ છે, પણ એમાં મને ઘણે ઊંડે અર્થ રહેલે હોય એમ લાગે છે. કેટલીક પુરાણી વિધિઓમાંથી આજે યુગધર્મને અનુકૂળ નો અર્થ નીકળી શકે છે.” ધનલક્ષમી બહેન, બહુ ઓછું બેલતા પણ જ્યારે તેઓ બોલતા ત્યારે વિરોધી પણ એમની દલીલ અને શ્રદ્ધાની સટતા જોઈ દિગમૂઢ બની જતાં. ધનીબહેને કહેવા માંડયું: “ધાર્મિકતા જવા દ્યો. હું દેશહિતની દૃષ્ટિએ જ એ વાત ચરું છું. આટલી એક વાત આપણે સૌએ યાદ રાખવી જોઈએ કે જે ધાન્ય, ધન અથવા વસ વિગેરે આપણી પાસે છે-આપણી પોતાની માલકીમાં છે તે બધું આપણું જ છે અને આપણે તેને દુરૂપયોગ કરવાને હક્ક ધરાવીએ છીએ એ ભૂત આપણું ભેજમાંથી આપણે હાંકી કાઢવું જોઈએ. અનાજના એક કણ ઉપર, વસ્ત્રના એક તાંતણ ઉપર ખરેખરી રીતે તેં આખી દુનીયાની માનવજાતને હક્ક છે. આપણી પાસે બે પૈસા વધારે થયા એટલે આપણે વસ્તુને વેચાતી લેવાની વધારે શક્તિ ધરાવતા થયા. હવે, એ રીતે જે પૈસાદારે આખી દુનિયાનું અનાજ ખરીદી લે અને એના બગાડ તર, લક્ષ ન આપે તે તેઓ પિતાના દેશનું અહિત કરે છે,
