________________ શાસ્ત્રીય કથાનક : : [ 83 ] શા સારૂ સંઘરી રાખવા ? આપણા ભંડારમાં દાણને કયાં ટુટે છે?” ઉઝિકાએ પોતાની બુદ્ધિ પ્રમાણે ખુલાસો કર્યો. સાર્થવાહે મનમાં જ એ પુત્રવધૂની કીંમત આંકી લીધી. એ પછી સાર્થવાહ ભગવતી નામની પુત્રવધૂને બોલાવી, પેલા દાણાનું શું થયું? તે વિષે પ્રશ્ન પૂછ્યો. ભગવતીને મન એ દાણાની કશી જ કીમત ન હતી, તેથી તે તેણી તત્કાળ એ શાલિ ઉપરના ફેરા ઉખેડી ખાઈ ગઈ હતી. સસરાજીએ એ હકીકત પણ જાણી લીધી. ત્રીજી પુત્રવધૂએ, પહેલાના જ દાણું હાજર કર્યા. પોતે કેવી રીતે જાળવ્યા હતા, કેટલી કાળજીથી રાખ્યા હતા તે ટૂંકામાં કહી સંભળાવ્યું. જે વરુથી બાંધ્યા હતા તે વસ્ત્ર અને જે ડાબલીમાં મૂકી છાંડ્યા હતા તે સુંદર ડાબલી પણ બતાવી. ત્રીજી પુત્રવધૂ-શક્ષિકાના જતનથી સાર્થવાહ સંતુષ્ટ થશે. પછી તેણે ચેથી પુત્રવધૂ રોહિણીને પૂછ્યું. “બેટા! તમારા દાણું ક્યાં છે?” કહો તે હાજર કરું, પણ એ દાણુ એમ નહીં આવી શકે.” વિનીત ભાવે રેહિણએ જવાબ આપે. સાર્થવાહ આશ્ચર્યમાં ડૂબે. બધી પુત્રવધૂઓએ જે કંઈ ખુલાસો કર્યો હતો તેથી તદ્દન જુદા જ પ્રકારને-વિચિત્ર ખુલાસે સાંભળી તે બેઃ “તમને મેં જે પાંચ દાણા, પાંચ વરસ ઉપર આપ્યા હતા...........” “પૂજ્ય સસરાજી!” સાર્થવાહને વધુ બલવાને શ્રમ નહીં આપવાની ઈચ્છાથી રોહિણી બેલીઃ “હું આપને આશય
