________________ [ 102 ] : : ઘરની લક્ષ્મી. નવાબ મુરશીદ-કુલી-ખાંએ આખરે જાહેર કર્યું: " જે કેઈ આ ખોવાયેલા હારની બાતમી મેળવી આપશે તેને એક સે અશરફી ઈનામ તરિકે આપવામાં આવશે.” શહેરના કેટવાળે, આવતા-જતા માણસોની બધી સામગ્રી તપાસવા માંડી. મહેલે મહેલે સીપાઈઓ ઘેરે ઘાલીને બેઠા. કઈ પણ રીતે બેગમ સાહેબના હારને પત્તો મેળવો જ જોઈએ. નાગરિકમાં ભાતભાતની અફવાઓ ચાલી. કેઈએ કહ્યું: “આકાશની એકાદી પરી પિતે જ આવીને બેગમને હાર લઈ ગઈ હશે ! " કેઈએ કહ્યું: “જે વસ્તુ આપણી પોતાની ન હોય તે આ રીતે આપોઆપ ઉડી જાય ! નવાબ ગમે તેટલું માથું કૂટે તે પણ ગયેલી વસ્તુ કેઈ દિવસ પાછી ન આવે !" એ દિવસે સાંઝે કઈક કામને માટે તારાબાઈ અગાસી ઉપર ગઈ. ત્યાં જતાં જ એ મંત્રમુગ્ધ જેવી બની ગઈ. થોડા સમય પહેલાં જ્યાં મરેલા સાપનું પેળીયું પડયું હતું ત્યાં એક એ જ સર્ષના આકારવાળે સેનાને હાર પડેલ દેખાય! લોકોમાં બેગમના છેવાયેલા હાર વિષે જે વિચિત્ર વાતે ચાલી રહી છે તે જ આ હાર હોવો જોઈએ, એવું અનુમાન બાંધતા તારાબાઈને વાર ન લાગી, પણ આ હાર અહીં કેવી રીતે આવ્યું ? એનું અંતર ભયને લીધે કંપી ઉઠ્યું. નીચે–ઓરડામાં આવી તરત જ તેણીએ હીરાલાલ તથા મેતીલાલને બોલાવ્યા. કહેવરાવ્યું કેઃ “બહુ જ જરૂરી કામ છે, જલદી આવી જાઓ.”
