________________ જગતશેઠના ઘરની લક્ષ્મી : : [ 103 ] થેલીવારે બને ભાઈઓ ઘેર આવ્યા. તારાબાઈના હાથમાં એક સેનાને હાર જોઈને તેઓ આશ્ચર્ય પામ્યા. કેમ બેલાવ્યા? ભાભી !" મેંતીલાલે પૂછયું. હાર તરફ અંગુલીનિર્દેશ કરી તારાબાઈએ કહેવા માંડ્યું: “સાપના કલેવરને બદલે આજે અચાનક અગાસી ઉપરથી આ હાર મળે છે. ગઈકાલે બેગમ સાહેબના બગીચામાંથી જે હાર ખોવાયે હતું તે જ આ હે જોઈએ.” - હીરાલાલ પિતે કંઈ સમજી શકે નહીં. મોતીલાલ મરેલો સાપ લાવ્યો હતે એ વાતની પણ એને મુદ્દલ માહિતી ન હતી. મોતીલાલ એમ ગભરાઈ જાય એ યુવાન ન હતું, છતાં એને પણ એમ તે થયું: “આ તે રાજદરબારની વાત છે. આગ સાથે ખેલ ખેલવા જેવું છે. ભાગ્ય હોય તે શિરપાવ મળે અને ભાગ્ય ન હોય તે પ્રાણદંડની સજા પણ સાંભળી લેવી પડે.” બને ભાઈઓ જાણે કે ચિંતાના મહાસાગરમાં ગળકાં ખાતાં હોય એમ ક્યાંય સુધી બેસી રહ્યા. કઈ રસ્તે હાથ ન આવે. " આખરે તારાબાઈ બેલીઃ “આમ મુંઝાયાથી-કેવળ બેસી રહેવાથી કંઈ નહીં વળે. અને આમાં મુંઝાવા જેવું છે પણ શું ? આ તે ભાગ્યદયનું ખુલ્લું ચિન્હ છે. તમારે વ્હીવાનું કે અચંબો પામવાનું પણ કંઈ જ નથી.” તારાબાઈના આ શબ્દો મધ્યદરીયામાં ડૂબતા બે ભાઈઓને એક વ્યાપારૂપ લાગ્યા.
