________________ શાસ્ત્રીય કથાનક :: [ 81 ] હમણા આ પાંચ દાણું આપું છું તે . કયારે પાછા માગીશ તે અત્યારે નથી કહેતે, પણ માગું ત્યારે મને પાછા ઑપજે.” દરેક પુત્રવધૂને સાર્થવાહે એ પ્રમાણે કહીને વિદાય કરી. પહેલી પુત્રવધૂ વિચાર કરવા લાગી. " ઘરમાં શાલિના ભંડાર ભર્યા છે. સસરાજીને આવી બુદ્ધિ શા સારૂ સૂઝી હશે? ઘરડા થયા એટલે બુદ્ધિ બહેર મારી ગઈ લાગે છે. જે ઘરમાં શાલિના ભંડાર ભર્યા હોય ત્યાં આ પાંચ દાણની શી કીમત છે? ઘરમાં દાણાની ક્યાં ખોટ છે? જ્યારે માગશે ત્યારે બીજા એવા જ દાણ સસરાજીને દઈ દેશું.” આ વિચાર કરીને ઉઝિતા નામની પુત્રવધૂએ એ દાણ ફગાવી દીધા. બીજી પુત્રવધૂ વિચારવા લાગીઃ “સસરાજીએ બીજું કંઈ નહી ને આ દાણા આપ્યા તેમાં કંઈક અર્થ હોવા જોઈએ. ખરેખર એ ખાવા સારૂ જ આપ્યા છે. પેટમાં નાખ્યા સિવાય એને બીજે ક્યો સદુપયોગ હોઈ શકે? કદાચ ખાઈ જવાથી એનું સારું ફળ મળે. પાછા માગશે તે ગમે ત્યાંથી આવા પાંચ દાણ લાવી આપવા એ કંઈ બહુ મેટી વાત નથી.” આવા વિચારથી ભગવતીએ એ દાણુ પેટમાં પધરાવી દીધા. - ત્રીજી પુત્રવધૂને વિચાર થયેઃ " સસરાજી પિતા તુલ્ય છે. તેઓ પોતે જ્યારે અમને રૂબરૂમાં લાવી આ પ્રકારના દાણા આપે ત્યારે તેમાં કંઈક પણ ઉડે અર્થ હવે જોઈએ. જસરાજી પરમ બુદ્ધિમાન પુરૂષ તરિકે પંકાય છે. એમના શુદ્ધિ અને અનુભવ પાસે આપણી બુદ્ધિ કંઈ વિસાતમાં બરખર એ માત્ર પગ હોઈ એ ત્યાંથી ,
