________________ [16] :: ઘરની લક્ષ્મી. પ્રમાણે જે સ્ત્રીમાં વિનય, લજજા, સ્નેહ, મમતા વિગેરે ન હોય તે એ પિતાના જીવનને ઉજાળી શકતી નથી. કેમળતાને ગુણ સ્ત્રીઓને કેઈની પાસે શીખવા જવાની જરૂર નથી. એના સ્વભાવમાં જ એ વણાઈ ગયે હોય છે. માત્ર એને ખીલવવે. જોઈએ. કેટલીકવાર માટીમાં વાવેલું બીજ પૂરતું પિષણ નહીં મળવાથી અંદર ને અંદર જ સડી જાય છે તેમ એ કેમળતાનું બીજ તમારી તરફના પિષણના અભાવે અંદર ને અંદર કરમાઈ ન જાય એ પ્રત્યેક કુમારિકાઓ તેમજ સ્ત્રીએ જોવું જોઈએ. ખરેખર જ જે તમે ઘરની લક્ષ્મી બનવા માગતા હો તો ભૂલેચૂકે પણ તમે કેઈની સાથે કઠેરતાથી ન વર્તશે. સ્ત્રીજાતિની વાણું અને વહેવાર હમેશાં કેમળ જ હોય છે. એમાં કોરતાની કાંકરી આવી જાય તે એ કેઈને પણ ખૂચ્યા વિના ન રહે. પરંતુ એ ઉપરથી તમારામાં પુણ્યપ્રકોપ જ ન હોય એમ માની લેવાનું નથી. જ્યારે કઈ દુષ્ટ કે દગાખોરની સામે સ્ત્રી જાતિને ઝૂઝવાને પ્રસંગ આવે છે ત્યારે અબળા પણ વીરાંગના બને છે. એવે ટાણે કે પુણ્યકેપનું રૂપ ધારણ કરે છે. આર્ય રમણીઓએ કેવા કઠિન સગોમાં પિતાના શિયલની રક્ષા કરી છે અને પિતાના પતિ કે પુત્ર ઉપર આપત્તિ આવતાં કેવી રણવીરતા બતાવી છે તેનાં અસંખ્ય ઉદાહરણે આપણા ઈતિહાસમાં છે. જે સ્ત્રી સામાન્ય સ્થિતિમાં વિનય, લજજા આદિ ગુણોને કેળવી જાણે છે તે જ સ્ત્રી આફતના અવસરે સાહસિકતા અને નિયતા પણ બતાવી શકે છે. સંયમથી શક્તિ વધે છે. વિનય પણ એક પ્રકારને સંયમ
