________________
૧૧૪ : આધ્યાત્મિક નિબંધ
'
વિચાર પર, નિર્ણય પર આવતાં, તેણે તેના મનની વાત શેઠ પાસે ખેખિન્ન હૃદયે રજુ કરી, શેઠ પુનમચંદ તે દયાળુ હતા, ધર્મ સિદ્ધાંતને માનનાર હતા, જેમ ખનવાનુ' હાય તેમ અવશ્ય અને છે તેવી શ્રદ્ધાવાળા હતા અને પરના દોષ નહી જોવાની વૃત્તિવાળા હતા. તેથી તેમણે ડ્રાઇવરને કહ્યુ, “ અબ્દુલ, તું શા માટે ખેદ કરે છે ? અકસ્માત થવામાં તારી કાઈ ભૂલ નહાતી અને દાપિ થઈ હોત તા પણ ભવિતવ્યતા મુજબ બનવાનું બનીને જ રહે છે. તું ખેહને નિવૃત્તિ કર અને પ્રભુકૃપાએ વહાલસેાયી પુત્રી જયા જયવંતપણે બચી ગઈ છે, તેના આનંદ માન. આવી સારી નાકરી છેાડવાથી તારુ સુખી કુટુંબ મુશ્કેલીમાં મૂકાઈ જશે, તે જોવા આ જીવની તૈયારી નથી. તારી નેાકરી ચાલુ રહે છે અને તારા પગારમાં માસિક રૂપિયા એકસાના વધારા કરું છુ એબ્દુલ ડ્રાઇવર શેઠનાં ા વચન સાંભળી લાગણીના અતિરેકથી ગદિત થઈ ગયે. તેનું હૈયું ભરાઈ આવ્યું અને ઉત્તર વાળવાની હિંમત ઓસરી ગઈ. તેના ડ્રાઈવર તરીકેના જીવનમાં અકસ્માતને! આ પહેલેા જ ખનાવ હતા; અકસ્માત પણ કેવે ? લગભગ જીવલેણ, દયાળુ પ્રભુની દયાથી ખચવા પામ્યા તે જુદી વાત. તેનેા હૃદયાઘાત હજુ જેવા ને તેવા જ હતા અને તે કારણે શેઠની દયા ને ઉપકારને સ્વીકાર કરવા તેના આત્મા તૈયાર થતા નહતા. તેમ છતાં હૈયામાં પારાવાર મૂઝવણ થતી હતી.
77
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
