________________
૧૬૦ : આધ્યાત્મિક નિબંધ અનુસંધાન થાય છે; ભક્તિમાન ભવ્ય જિજ્ઞાસુના આત્માનું જ્ઞાની ભગવંતના આત્મા સાથે ક્ષણ અથવા થોડી ક્ષણે માટે થતું અદણ મિલન આત્માનુભવનું ઉપકારી સર્જન કરવા સમર્થ થાય છે. જ્યાં પ્રેમ છે ત્યાં શ્રદ્ધા અવશ્ય છે. એ બને ભાવ સાથે રહેવાના સ્વભાવાળા છે. એક જ સિકકાની તે બન્ને બાજુ છે. આ બે ભાવ કેટલા ઉપકારી છે અને કેવા કાર્યકારી થાય છે તે જોઈએ.
ભાવ અપ્રતિબદ્ધતાથી નિરંતર વિચારે છે એવા જ્ઞાની પુરુષનાં ચરણારવિંદ. તે પ્રત્યે અચળ પ્રેમ થયો વિના અને સમ્યફ પ્રતીતિ આવ્યા વિના સત્યવરૂપની પ્રાપ્તિ થતી નથી અને આગેથી અવશ્ય તે મુમુક્ષુ જેનાં ચરણારવિંદ તેણે સેવ્યાં છે, તેની દશાને પામે છે. આ માગ સર્વ જ્ઞાનીઓએ સેવ્યું છે, સેવે છે અને સેવશે. જ્ઞાનપ્રાપ્તિ એથી અમને થઈ હતી. વર્તમાને એ જ માર્ગથી થાય છે અને અનાગત કાળે પણ જ્ઞાનપ્રાપ્તિને એ જ માર્ગ છે.”
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર (વ. ૧૯૪) ઉપરનાં વચનામાં સમ્યફ પ્રતીતિ શબ્દ છે. તેને અર્થ સાચી પરિણામરૂપ શ્રદ્ધા એ થાય છે તે પ્રતીતિનું સ્વરૂપ કેવું હોય તે દર્શાવતાં અપૂર્વ વચને જોઈએ. જેથી તે સંબંધની આશંકા લેશ પણ ન રહે અને તેના ભાવ અંતરમાં ઉતરી જાય.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
