________________
૨૩૨ ઃ આધ્યાત્મિક નિબંધ કારણે તેનામાં વચનની સત્યતા સંબંધે કોઈ તર્ક વિતર્ક, વિકલ્પ કે અન્ય પ્રકારના વિચાર ઉદ્દભવ પામતા નથી; સરળ હૃદયી પ્રભુપ્રેમી પ્રભુનાં વચનને, આદેશને કે માર્ગદર્શક રૂપ આજ્ઞાને પિતાની મર્યાદિત બુદ્ધિની એરણ પર મૂકી કસોટી કરવા ક્યારે પણ ઈરછા કરતે નથી, પરંતુ બુદ્ધિના ઉપયોગને દૂર રાખી પ્રભુનાં વચનને હદયથી માન્ય રાખે છે. કેઈ વાર ચકાસણું કરવાના શુભ હેતુએ પ્રભુસ્વરૂપ શ્રીગુરુ તેને એવા પ્રશ્નો કરે કે જેના ઉત્તરમાં પ્રેમીભક્તને પોતાની ક્ષતિ, ગુપ્ત દોષ આદિ ખુદલાં કરવાં પડે તો પણ તે પ્રેમાશ્રયી વાર્થ બુદ્ધિને સાથ લેતો નથી અને કેઈ પણ પ્રકારના સંકેચ વિના પૂછાયેલા પ્રશ્નોને સત્યતાએ જવાબ વાળે છે, જેને સ્વીકાર કરે છે અને ક્ષમાયાચના પણ કરે છે. શ્રીગુરુના પૂછવાની વાત દુર રહે, પ્રેમયાત્રામાં કંઈક આગળ વધેલા અને પ્રેમનું મધુર વેદન જેણે કર્યું છે એવા પ્રભુપ્રેમીને દિલની પેટીમાં સંઘરી રાખેલા પૂર્વના ગંભીર દેશે અને ન કહી શકાય તેવા પ્રસંગે શયની જેમ ખૂંચીને જે પીડા આપતા હોય છે, તે બધાને સ્વેચ્છાએ પ્રભુ સમક્ષ પ્રગટ કરે છે અને દેષની માફી માગી હળવાશ અનુભવે છે. આમ પ્રભુપ્રેમી પિતાની જીવનપથીનાં જે જે મેલાં પાનાં છે તે તે સર્વ પરમ દયાળુ અને કૃપાવંત પ્રભુ પાસે ઉઘાડાં કરે છે, રાખે છે. શ્રી ગુરુ પ્રત્યેની અડોલ અને અવિચળ શ્રદ્ધા, તેમના વચનમાં શ્રદ્ધા, તેમના આદેશ પ્રતિ બહુમાન સહિતની શ્રદ્ધા અને કેાઈ પણ વિકટ પરિસ્થિતિમાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
