Updesh Prasad Part_1

Author(s): Vijaylaxmisuriji
Publisher: Surendrasurishwarji Jain Tattvagyanshala Ahmedabad

Page 374

स्तंज. ६
॥ १६७ ॥
Jain Education Inter
|प्रंगरूपत्वेना तिचारतैव । इति तृतीयोऽतिचारः । यत्कस्य चित्संबन्ध माकारें गित चेष्टा निर्ज्ञात्वाऽन्यस्मै तस्य कथनं गुह्यनाषणं । गुह्यं गूहनीयं न सर्वस्मै यत्कथनीयं तत् । यथा - एते हीदमिदं राज विरुद्धादिकं मंत्रयन्ते। गुह्यभाषणे गुह्यमाकारादिना । | विज्ञानाधिकृत एव गुह्यं प्रकाशयति, मंत्रनेदे तु स्वयं मंत्र जिनसी त्यनयोर्भेदः । इति चतुर्थोऽतिचारः । मंत्रादिभेदे दोषमाह - गुह्यवाक्यं न वक्तव्यं कदाचिदपि धीधनैः । यन्मर्मकथनाकाशे दुःखजाकू स्त्री मृतौ वणिक् ॥ १ ॥
तथाहि — वर्णपुरे पुण्यसारः श्रेष्ठी । स चैकदा स्वप्रियामानेतुं गतः श्वशुरगृहे । तामन्यासक्तां हवादादाय वर्त्मनि व्रजन् तृषार्तः कूपात्पयः कर्षस्तया स्वपतिः कूपे क्षिप्तः । सा प्रणश्य स्वगृहे गता । पित्रा पृष्टाऽजाषिष्ट - " मत्पतिश्चौरैखुटितो मारितो जविष्यति न वेति । श्रहं तु नंष्ट्वा समागां" । इत्युक्त्वा सा गृहे स्वैरं तस्थौ । पुण्यसारोऽपि स्तोकजलकूपात्पान्यैः कर्षितः । स पुनः श्वशुरौकसि गतः । तदा पथिस्वरूपं पृष्टोऽजाषिष्ट – 'तस्करैरहं जीवन मुक्तः, इयं तु नष्टाऽत्रागात् तदर्थं जातं ' । इति मर्मविधानेन पत्यौ प्रकामं प्रमुदितां तामादाय गृहे समेतः । क्रमात्प्रीतिपरयोस्तयोः सुतः समजनि । एकदा जुञ्जानस्य तस्य जाजने वातुखोलालितं रजः पतत्तया निजोरोजांचलेन न्यवारि । तदा च स्मृतपूवचरित्रः स मनाक् स्मितमकरोत् । सुतेन विजने हास्यकारणं पृष्टः कथमपि तच्चरित्रं पुत्रस्य पुरः प्रोचिवान् ।
एकदा स्वजाति कुर्वन्तीं स्वस्त्रियं रहसि मातुश्चरित्रं स्माह - " धिग्जवतीनां जातिं । यतः - नितम्बिन्यः पतिं पुत्रं पितरं जातरं क्षणात् । श्रारोपयन्त्यकार्येऽपि दुर्वृत्ताः प्राणसंशये ॥ १ ॥
2010 05
व्याख्यान. ७०
॥ १६७ ॥