________________
( ३१ ) णी कटक लइ युद्ध करवाने साहामो श्राव्यो. बेहु सैन्य मांहोमांहे मल्यां. एवामांहे दीर्घबुद्धिना धणी मंत्री श्वर श्रावी राजाने कहेवा लाग्या के हे स्वामी!
विचाखुं युद्ध न करीयें ॥ यतः ॥ अपरीक्षितं न कर्त्तव्यं कर्त्तव्यं सुपरीक्षितं ॥ पश्चाद्भवति संतापो, ब्राह्मणी नकुलं यथा ॥ १ ॥ इत्यादि प्रधानोनां वचन सांजली राजायें युद्ध निवारण करी कुलजाती पूढवा माटें मंत्री श्वरने कुमरपासें मोकल्या. मंत्री श्वरें श्रावी कुमरने विनव्यो जे तमारो कुलवंश प्रकाश करो. कुमर बोल्यो के सत्पुरुष, पोतानुं कुल पोताना मुखथी कहे नहीं. प्रधान पुरुष बोल्यो तमारा सजन मित्रं श्रावीने राजानी श्रगल तमा
वर्णवाद का बे, प्रायः दुर्जन होय ते परविघ्नें संतोषी थाय. ते वचन सांजली कुमरें पोतानुं सर्ववृत्तांत प्रधान श्रगल कयुं. मंत्रीयें जइ राजानी
गल निवेदन कयुं, ते समाचार श्रमूलथी जाएवा जणी तत्काल कागल लखीने राजायें कुमरना नगरजणी सेवक मोकल्यो, ते सेवक पण ललितांकुमरना पितापासें जर सर्व हकीगत कही. तेवारें जश् राजा पोताना पुत्रनी खबर सांजली घणोज दर्षवंत