________________
(६५) वश थयो थको (पुः प्रापं के०) चोराशी लाखजीवयोनिने विषे जमता जीवें महाकष्टें पामवा योग्य एवं (मर्त्यजन्म के० ) मनुष्यजन्म तेने जिनधर्मविना (मुधागमयति के) व्यर्थ गमावे , (सः के०) ते पुरुष, (स्वणेस्थाले के०) सुवर्ण स्थालने विषे ( रजः के०) धूल एटले कचरादिक तेने (दिपति के) नाखे बे. अर्थात् सुवर्णस्थाल समान मनुष्यजन्म जाणवू, तथा रजसमान प्रमाद जाणवा. एटले प्रमादवशें मनुष्यजन्म व्यर्थ जाय . वली पण ते पुरुष शुं करे ? तो के, (पीयूषेण के०) अमृतें करीने (पादशौचं के०) पादप्रदालनने ( विधत्ते के०) करे बे, अर्थात् जे अमृतना बिंजुमात्रनुं पान करवाथी अजरामरत्व प्राप्त थाय , ते अमृतने पादप्रदालनने माटे वृथा गमावq ते अयुक्त जाणवं. तेम वली ते पुरुष शुं करे ने ? तो के (प्रवरकरिणं के०) उत्तम हस्तीप्रत्ये (ऐंधनारं के) काष्ठमारने ( वाहयति के० ) वहन करावे . अर्थात् जे हस्तीने पोताना धार आगल बांधे बते छारनी शोना थाय , तो ते हाथीएं काष्ठ लाववां, ते अयुक्त ने वली ते पुरुष शुं करे
