________________
(११) संतापीने चोर स्वस्थानकें गयो. एकदा तिहांनी सर्व प्रजायें राजानी पागल विनति करी के स्वामी ! श्रा गाममा चोरनी श्रागल अमाराथीरही शकाय नही? ते सांजली राजायें सेवकोने बोलावी कडं के अरे! तमें चोरनो निग्रह केम नथी करता !!! ते सांजली सेवको बोल्या के स्वामी! अमें तो घणाय प्रपंच कस्या, परंतु ए चोर दणमां देखाय अनेकणमां न देखाय, तेथी अमारा हाथमांज श्रावतो नथी. तेवारें राजायें अजयकुमारने कह्यु. अनयकुमारें कोटवालने कडं के नगरना दरवाजामां को नवीन माणस प्रवेश करे, अथवा बाहिर नीकले, तो उलखीने जवा देजो. कोटवाले पण गुप्तपणे दरवाजे रही चोकसी करतां एकदा रात्रिने वखते रोहणीयाने नगरमा प्रवेश करतां अंगित श्राकारें चोर जाणीने पकड्यो. बांधीने राजा आगल पाण्यो. राजायें अजयकुमारने पूज्युं के एने कहेवी शिक्षा करीयें ! तेवारें कुमरें कडं के चोरेली वस्तु हाथ लाग्या विना शिक्षा श्रश् शके नही, राजायें चोरने पूब्युं के तुं क्या गामनो रहेवासी जो अने तहालं नाम शुंने ? तथा धंधो शुंडे ? ते कहे. चोर बोल्यो