________________
(२७१) पुत्र मित्र कलत्रादिक परलोके गया पड़ी परायां थाय, पण हुँ तो था जन्ममांज पुत्रादिक सर्वथी विपर्यास पाम्यो, एवं विमासी श्रालानस्तंनने उन्मूली. ने हाथी वन जणी निकल्यो, लोक तेनी पळवाडे चाव्यां. घणा उपाय कीधा, पण हाथी पाडो वट्यो नही, वनमा जतो रह्यो. लोक पाडां फरी घेर श्राव्यां. हाथी थाक्यो तेवारें एक वटवृद नीचें जश उत्तो रह्यो. तिहां एक पुरुष गोलीथी सूडाने मारतो हतो ते देखी पोतानो जीव सूडाना शरीरमांहे घालीने बोल्यो. अरे ! बापडा वराक जीव मारवाथी तुऊने शुं लान थवानो डे ? माटें तुं मुंफने उजयणी लक्ष जा. श्रने बजारमा जश् सहस्र दिनारनुं मूल्य करजे, ते तुऊने आपीने कोइ पण लश जाशे) एवं सांजली आहेडी हर्षवंत थर सूडाने लश् उजायणीयें श्रावी राजमार्गे जर उनो रह्यो. जो कोश् मूख्य पूजे, तो तेने सहस्र टका सुवर्ण कहे, ते अवसरें कमलावती राणीनी दासी तिहां श्रावी, तेणें ते सूडो दीहो. तेणें केटलाएक श्लोक पूज्या, तेवारें सूडे पण तत्काल अनेक श्लोक जण्या, दासीयें जश् राणीनी श्रागल सूडाना समा
