________________
(३२५) अटवीमां रात्रिने समय कोश् वृदनी नीचे विश्राम लेवामा रह्या. तिहां अमरसेन सूझ रह्यो भने वयरसेन जागतो बेगे. हवे ते वृदनी उपर सुडो सूडी बेहांडे, तेमां सूडी बोली जे श्रा वृदनीचें बेहा , तेनुं श्रातिथ्य करीयें, तेवारें सूडो बोल्यो के दे सूडी ! श्रापणे तिर्यंच बैयें, माटे आपणाथी शुं उपकार थाय ! ते वारें सूडी बोली जो उद्यम करीयें तो सर्वसाध्य , अने जो तमें उद्यम करो, तो हुं पण सान्निध्य करूं ! तेने सूडे कयु के तुं कहे ते हुँ उद्यम करुं ! सूडी बोली के त्रिकूटपर्वत उपर एक सहकार , ते एकविद्याधरें मंत्रीने वाव्यो ने, तेमां एक फल एवं बे के तेनुं नक्षण करवायी राज्य मले, अने बीजुं फल एवं ने के तेनुं लक्षण करे, तेना मुखमाथी प्रतिदिन पांचशे पांचशे सो नामोरो पडे. माटें ते सहकारनां फल लावीने ए बे जणने श्रापीयें तो परोणागत रूडी थाय. एम विमासी ते कीरयुग्म उड्यु, ते त्रिकूट पर्वतें जर सहकारनां फल बेश्यावीने कुमरोने श्राप्यां. प्रजातें फल लश् बेहुजण बागल चाल्या, तेमां अमरसेनें दातण कीधां. पडीराज्य पदवी मलवानुं फल