________________
(५६) नेक पृथ्वीनां विनोद देखतो थको कोश्क गामें मठमांहे जश् सूतो तिहां स्वप्नमां चंप्रमाने पोताना मुखमां पेसतो देखी जाग्यो, ते समयें तेज महमा एक कापडीये एटले को गुंसाइने चेले पण एकुंज स्वप्न दीk. पनी जागीने ते स्वप्ननो विचार पोताना गुरु गुसांश पासें जश् पूबवा लाग्यो, तेवारें गुंसांश्ये कयु के आज तुं घृत खांम सहित रोटलो पाशीम ! एवं जाणी मध्यान्ह समये ते निदामाटे गयो, तिहां कोश्क दातार पुरुषं घृत खांम सहित रोटला थाप्या, ते लश् चालतो थयो अने मनमा प्रमोद पाम्यो. हवे मूलदेव तो शास्त्रनो जाण ने माटे महथकी निकली फलफलादिक लइ स्वप्नपाठक पागल मूकी स्वप्ननो वीचार पूज्यो. तेवारे पाठक बोल्यो के तमोने महोटुं राज्य मलशे ? तेने तहत्त मानीने नगरमांहे निदा पामी कल्माषे करी मासोपवासी साधुने पारणुं कराव्यु. ते साधुनी नक्तिना प्रजावथी देवता तुष्टमान थप बोस्यो के हे मूलदेव ! तुं एके वचनें जे विचारमा श्रावे, ते माग. तेवारें मूलदेव बोल्यो के हे स्वा. मी ! हजार हस्ती बंधाय एवं राज्य देवदत्ता गणि
