________________
(३०) बोली हे स्वामी ! जोला थर रात्रै जाउँ जो पण राज्य स्थिति मलीन ॥ यतः ॥ काके शौचं द्युतकारेषु सत्यं, सर्प दांतिः स्त्रीषु कामोपशांतिः॥ क्लीबे धैर्य मद्यपे तत्त्वचिंता, राजा मित्रं केन दृष्टं श्रुतं वा ॥१॥ ते सांजली कुमर बोल्यो हे सुजगि ! तूं कहे, ते सत्य छे, परंतु राजानी थाना लोपीयें तो महादोष लागे ॥ यतः॥ श्राझानंगोनरेंडाणां, गुरूणां मानमर्दनम् ॥ पृथक्शय्या च नारीणां श्रशस्त्रवधउच्यते ॥१॥ ते सांजली स्त्री बो. ली तमे कहो तो ते पण सत्य के माटे हमणां मित्रने मोकलो, कुमरें पण तेमज कां अने सजानने मोकल्यो. मार्गे जातां राजाना सेवकें पूर्व संकेतथी तेने पेसतांज मारी नाख्यो, मरण पामीने पुर्गतियें गयो ॥ यतः ॥ मित्रसोहिकृतघ्नाश्च, ये च विश्वासघातकाः, ते नरा नरकं यांति, यावच्चं दिवाकरौ ॥१॥तिहां ते सजानना मरणथी कोलाहल थयो, तेवारें कुमरी बोली हे खामी ! जो तमें तिहां जाता तो शा हवाल थाता ! माटें श्रद्यापि तमें प्रमाद बगंमी कटक सज करी सावधान थका रहो कुमर पण तेमज सज थ रह्यो. राजा पण सर्व वात जा