________________
(१२) मंगल बोल्यो धीर ॥ उजयणी नगरी तणुं । जो होय क्षिप्रानीर ॥ ७ ॥ तो करे ए लामुथा। एह बोले जाम॥ततक्षण नर परधानना।श्राव्या तेणें गम ॥॥ वयण सुणीने सुंदरी। मनशुं करे विचार ॥ उजायणी मांहि जाणियें। कांहिक सगपण सार ॥ १० ॥ देह चिंता मुज उपनी । वली उठ्यो जेणि वार ॥ ते पण साथै उत्तरी।दासीने परिवार ॥ ११ ॥ कहे मंगल सुजो सुंदरी। कारी आपो हाथ॥लाज घणी मुज उपजे । जो तुमें श्रावो साथ ॥ १२ ॥ चार घमी रजनी ग
। तव ते नाशी जाय ॥ जिहां घोडा रथ आपणा। तिहां ते नेला थाय ॥ १३ ॥ ॥ढाल अाठमीकोयलो परवत धूंधलोरेलालाए देशी॥ उडेरे प्रयाणे त्यांहां थकी रे लाल। मन धरतो उबाहरे॥ सुगुण नर।घोडा रथ लेश्करीरे लाला आव्योउजायणी मांहि रे॥सुमंगलकलश घरावीयो रेलाल । गुणह तणोनंडार॥सुगातेदने कोणे नवि श्रोलख्यो रे लाल। रूप कला अंबार रे॥सुगामा॥ पोताना मंदिर कने रेलाल । श्राव्यो ते जेणि वार रे ॥सु॥ धनदत्त शाह हवे चिंतवे रे लाल । ए कोण राजकुमार रे ॥सुमंग ॥३॥ ततदण रथथी उतरी रे लाल । पाय ते ला
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
